چه کسی پاسخگوی این شرایط بیکاری هنرمندان و تعطیلی تئاتر است
محمد مهدی سجادی عنوان کرد: گروه‌های نمایشی باید تمام و کمال در این ایام مورد حمایت دولت باشند و حتی یارانه‌های متناسب با رتبه اثر هنری بگیرند اما الان سوال این است که چه کسی پاسخگوی این شرایط بیکاری هنرمندان و تعطیلی تئاتر است.
به گزارش میار، «محمد مهدی سجادی» کارگردان نمایش اضافه حقوق که قرار بود از بیست و هفتم مهر ماه اجرایش را در تماشاخانه دیوار چهارم آغاز کند و به تعطیلی کرونایی خورد، در گفت وگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس عنوان کرد: گروهی بیش از یک سال با مشقت‌های موجود تمرین می‌کند و وقتی به مرحله اجرا رسیده است و اجرایش بر صحنه است؛ اپیدمی یک بیماری مسری می‌آید و ضرورت ایجاد سلامت عمومی جامعه باعث می‌شود به مدت ٨ ماه فعالیت شان معلق بماند.
وی در ادامه افزود: تا به اینجا هیچ مشکلی وجود ندارد. اما زمانی مسئله بغرنج می‌شود که متوجه می‌شویم هیچ یک از این تعطیلی‌ها اساساً در کاهش و کنترل بیماری هیچ گونه تاثیری نداشته و تصمیمات تعطیلی مبتنی بر اثر نیست و فقط قشر کم درآمد هنرمندان هنرهای نمایشی متضررین اصلی این وضع هستند.
سجادی با اشاره به اینکه گویا ضرورت سلامت جامعه بهانه ای بیش نیست. آنهم زمانی که مشاهده می‌کنیم تمام مراکز صنفی و غیر صنفی، حتی بیش از پیش و شاید مصرانه تر از قبل فعالیتشان ادامه پیدا می‌کند، اظهار داشت: دیواری کوتاه تر از هنر و هنرمندان برای تعطیل کردنش پیدا نمی شود. تعطیلی که در مهار اصل بیماری هیچ تاثیری ندارد چه دردی را دعوا می‌کند؟
وی در ادامه افزود: گروه‌های نمایشی که کارشان فرهنگی محسوب می‌شود باید مورد حمایت تمام و کمال حاکمیت و دولت باشند؛ و حتی باید دارای یارانه‌های مناسب به میزان رتبه بندی اثر هنری دریافت کنند. ولی دریغ که مسئولان تدبیری نمی کنند.آیا واقعا مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری از چگونگی فرآیند تولیدات آثار هنری، به خصوص هنر نمایش خبر دارند؟ می‌دانند هزینه‌ها انجام شده، زیان‌های روحی بی نتیجه ماندن تلاش گروه اجرایی آن هم در دو نوبت برای به صحنه رفتن به چه معناست؟ یا فقط باید هنرمندان در سخت ترین شرایط اقتصادی متحمل رنج شوند؟
وی با تاکید بر اینکه حداقل مطالبات مالی هنرمندان پرداخت شود، گفت: مگر می‌شود کمک هزینه گروه‌هایی که در حال اجرا بودند را منوط کنند به اجرای مجدد، وقتی بدون هیچ پیش بینی از حتی شش ماه پایانی سال بی مقدمه به هنرمندان تعطیلی تحمیل می‌کنند؟ این چه سیاست ابتریست؟ معیار و میزان چنین سیاستی در مقابل متضررین چیست؟ آیا مدیران اصلا سنجشی از وضعیت موجود دارند؟
وی با ابراز تاسف از وضعیت زیست هنرمندان این دوره گفت: نحوه رسیدگی مدیران فرهنگ و هنر از نظر مالی و معنوی به گروه‌های نمایشی بیشتر شبیه کمک به متکدیان چهارراه هاست. وقتی به مرکز هنرهای نمایشی رجوع می‌شود کارمندان این مرکز در حال کارکردن به نظر می‌رسند ولی چه کاری هست برای انجام دادن وقتی جواب شان به هر مطالبه این است «فعلا که تعطیله»! تئاتر برای هنرمندان تعطیل نبوده و نیست.
سجادی اظهار داشت: هنرمندان و حتی متصدیان هنری (البته آنان که غم فرهنگ و هنر دارند نه آنان که بیزینس شان فرهنگ و هنر است.)، همه میان تعطیلی تحمیلی در حال فعالیت هستند. از قضا اما ، برخی مسئولان تا مدیران سطح پایین تر همه مسئولیت شان نسبت به هنرمندان و هنر به طور کلی تعطیل کردن است. فعالیت اهالی هنر، هم باید تعطیل باشد(برخلاف دیگر فعالیت‌ها و مشاغل) و هم باید در جفای مدیران همیشه بی پاسخ به مطالبات، بسوزد. اگر مبنا فقط بر تعطیلی فعالیت هنرمندان و سالن‌های تئاتر است، لااقل برنامه ریزی داشته باشند و با ملغی کردن تنها فعالیت درآمدزا هنرمندان، آنان را محتاج نیازهای اولیه نسازند. چرا هنرمندان باید پله به پله ، در به در و میز به میز دنبال مدیران باشند برای مساعدتی حداقلی؟ چه بلایی سر بودجه‌هایی که تخصیص یافته می‌آید که از پرداخت‌های اندکی که باید داشته باشند سر باز می‌زنند؟
وی با بیان اینکه این رسم جغرافیایی نیست که فریاد عدالت خواهیش به آسمان می‌رسد، افزود: این سوال برای امثال بنده باقی مانده که چگونه سرمایه‌های فرهنگی و هنری تحصیل کرده کشور که سال‌ها با اندک حق الزحمه، در این حوزه بسیار فعالیت کردند، از بین می‌رود؟ و هیچ کس، واقعا هیچ شخص حقیقی و حقوقی پیگیر مطالباتشان نیست. این شبهه تا زمانی که عدم برنامه ریزی برای رفاه معیشت هنرمندان وجود دارد باقی می‌ماند، که اپیدمی کرونا بهانه بیش نیست ولی غافل از آن که این بهانه ابداً توجیه خوبی برای هنرمندان ندارد. در واقع آنان آگاه اند که مشکل جایی دیگر است.
منبع:فارس
به گزارش میار، «محمد مهدی سجادی» کارگردان نمایش اضافه حقوق که قرار بود از بیست و هفتم مهر ماه اجرایش را در تماشاخانه دیوار چهارم آغاز کند و به تعطیلی کرونایی خورد، در گفت وگو با خبرنگار تئاتر خبرگزاری فارس عنوان کرد: گروهی بیش از یک سال با مشقت‌های موجود تمرین می‌کند و وقتی به مرحله اجرا رسیده است و اجرایش بر صحنه است؛ اپیدمی یک بیماری مسری می‌آید و ضرورت ایجاد سلامت عمومی جامعه باعث می‌شود به مدت ٨ ماه فعالیت شان معلق بماند.
وی در ادامه افزود: تا به اینجا هیچ مشکلی وجود ندارد. اما زمانی مسئله بغرنج می‌شود که متوجه می‌شویم هیچ یک از این تعطیلی‌ها اساساً در کاهش و کنترل بیماری هیچ گونه تاثیری نداشته و تصمیمات تعطیلی مبتنی بر اثر نیست و فقط قشر کم درآمد هنرمندان هنرهای نمایشی متضررین اصلی این وضع هستند.
سجادی با اشاره به اینکه گویا ضرورت سلامت جامعه بهانه ای بیش نیست. آنهم زمانی که مشاهده می‌کنیم تمام مراکز صنفی و غیر صنفی، حتی بیش از پیش و شاید مصرانه تر از قبل فعالیتشان ادامه پیدا می‌کند، اظهار داشت: دیواری کوتاه تر از هنر و هنرمندان برای تعطیل کردنش پیدا نمی شود. تعطیلی که در مهار اصل بیماری هیچ تاثیری ندارد چه دردی را دعوا می‌کند؟
وی در ادامه افزود: گروه‌های نمایشی که کارشان فرهنگی محسوب می‌شود باید مورد حمایت تمام و کمال حاکمیت و دولت باشند؛ و حتی باید دارای یارانه‌های مناسب به میزان رتبه بندی اثر هنری دریافت کنند. ولی دریغ که مسئولان تدبیری نمی کنند.آیا واقعا مدیران و مسئولان فرهنگی و هنری از چگونگی فرآیند تولیدات آثار هنری، به خصوص هنر نمایش خبر دارند؟ می‌دانند هزینه‌ها انجام شده، زیان‌های روحی بی نتیجه ماندن تلاش گروه اجرایی آن هم در دو نوبت برای به صحنه رفتن به چه معناست؟ یا فقط باید هنرمندان در سخت ترین شرایط اقتصادی متحمل رنج شوند؟
وی با تاکید بر اینکه حداقل مطالبات مالی هنرمندان پرداخت شود، گفت: مگر می‌شود کمک هزینه گروه‌هایی که در حال اجرا بودند را منوط کنند به اجرای مجدد، وقتی بدون هیچ پیش بینی از حتی شش ماه پایانی سال بی مقدمه به هنرمندان تعطیلی تحمیل می‌کنند؟ این چه سیاست ابتریست؟ معیار و میزان چنین سیاستی در مقابل متضررین چیست؟ آیا مدیران اصلا سنجشی از وضعیت موجود دارند؟
وی با ابراز تاسف از وضعیت زیست هنرمندان این دوره گفت: نحوه رسیدگی مدیران فرهنگ و هنر از نظر مالی و معنوی به گروه‌های نمایشی بیشتر شبیه کمک به متکدیان چهارراه هاست. وقتی به مرکز هنرهای نمایشی رجوع می‌شود کارمندان این مرکز در حال کارکردن به نظر می‌رسند ولی چه کاری هست برای انجام دادن وقتی جواب شان به هر مطالبه این است «فعلا که تعطیله»! تئاتر برای هنرمندان تعطیل نبوده و نیست.
سجادی اظهار داشت: هنرمندان و حتی متصدیان هنری (البته آنان که غم فرهنگ و هنر دارند نه آنان که بیزینس شان فرهنگ و هنر است.)، همه میان تعطیلی تحمیلی در حال فعالیت هستند. از قضا اما ، برخی مسئولان تا مدیران سطح پایین تر همه مسئولیت شان نسبت به هنرمندان و هنر به طور کلی تعطیل کردن است. فعالیت اهالی هنر، هم باید تعطیل باشد(برخلاف دیگر فعالیت‌ها و مشاغل) و هم باید در جفای مدیران همیشه بی پاسخ به مطالبات، بسوزد. اگر مبنا فقط بر تعطیلی فعالیت هنرمندان و سالن‌های تئاتر است، لااقل برنامه ریزی داشته باشند و با ملغی کردن تنها فعالیت درآمدزا هنرمندان، آنان را محتاج نیازهای اولیه نسازند. چرا هنرمندان باید پله به پله ، در به در و میز به میز دنبال مدیران باشند برای مساعدتی حداقلی؟ چه بلایی سر بودجه‌هایی که تخصیص یافته می‌آید که از پرداخت‌های اندکی که باید داشته باشند سر باز می‌زنند؟
وی با بیان اینکه این رسم جغرافیایی نیست که فریاد عدالت خواهیش به آسمان می‌رسد، افزود: این سوال برای امثال بنده باقی مانده که چگونه سرمایه‌های فرهنگی و هنری تحصیل کرده کشور که سال‌ها با اندک حق الزحمه، در این حوزه بسیار فعالیت کردند، از بین می‌رود؟ و هیچ کس، واقعا هیچ شخص حقیقی و حقوقی پیگیر مطالباتشان نیست. این شبهه تا زمانی که عدم برنامه ریزی برای رفاه معیشت هنرمندان وجود دارد باقی می‌ماند، که اپیدمی کرونا بهانه بیش نیست ولی غافل از آن که این بهانه ابداً توجیه خوبی برای هنرمندان ندارد. در واقع آنان آگاه اند که مشکل جایی دیگر است.
منبع:فارس
دسته بندی: فرهنگی / تلویزیون و تئاتر
آدرس کوتاه خبر:
