به مناسبت میلاد با سعادت امام حسن مجتبی(ع) / امام حسن(ع) را این گونه بشناسیم
امام حسن مجتبی(ع)؛ بنابر بر قول مشهور پانزدهم ماه مبارک رمضان سال سوم هجری در شهر پیامبرگرامی اسلام(ص)، دیده به جهان گشود و در هفت سال اول زندگی خود، وجود مقدس نبی مکرم اسلام(ص)، پدر بزرگ خود را درک و در حیات پربار ایشان به کسب معرفت پرداخت. حضرت محمد(ص) به او شدیدا علاقمند بود و توجه خاصی به ایشان داشت و در همان دوران خرد سالی به امام حسن(ع) می فرمودند: «أشبهتَ خَلقی و خُلقی : تو از لحاظ آفرینش و خوی (صورت و سیرت) مانند من هستی.» [1] این بیان پیامبر خاتم نسبت به وجود مقدس امام حسن(ع) حکایتگر شخصیت ممتاز و ویژه آن حضرت در ابعاد مادی و معنوی می باشد و به تعبیردیگر همان بحث وراثت است که ایشان را به مراتب لیاقت و شایستگی مفتخر نموده تا بتواند در آینده جانشین وصی پیامبر اعظم قرارگیرد.
پایگاه خبری تحلیلی «میار»، نویسنده این یادداشت تلاش دارد در شب تولد آن امام پاکی ها و آن امام جوانمرد و محبوبِ خالق و خلق ، تنها از اخلاق، ویژگی ها و ارزش های انسانی حضرتش بنویسد و به جفاهایی که در حق او در ایام حیاتش گردیده اشاره ای ننماید تا جان و کام عاشقانش در شب و روز میلاد با سعادتش آن هم در ماه مبارک رمضان، مکدر نشود و تلخ نگردد. بی تردید وجود مقدس او که با نبوت و امامت پیوند خورده از او انسانی شایسته و بزرگ ساخته است تا بتواند در طول تاریخ به عنوان مشعلدار راه کسانی باشند که آن ها را از گمراهی، جهل، تاریکی، ستم، ظلم و... رهایی بخشد و با وجود گردنه های صعب العبور و پستی بلندی ها و فراز و نشیب های زندگی، آنان را به جاده حق و حقیقت رهنمون سازد.
هرکس با هر اندیشه و مسلکی که خواهان شناخت امام حسن(ع) است، باید به زندگی سراسر الهی او ورود نماید تا بنگرد در چه شرایطی این امام مهربانی در سخت ترین شرایط، محبت خویش را از مردم نامهربان و ناسپاس دریغ ننمود و تا آخرین لحظات زندگی خود به فکر رستگاری و نجات مردمان از منجلاب مادی دنیا بودند. او حتی در لحظه شهادتش از شرافت و پاکی دست نکشید و تسلیم دنیای دنیا دوستان دغلباز و عوام فریب نگردید.
به شیفتگان و علاقمندان و عاشقان امام حسن(ع) می گویم؛ بیایید امام حسن(ع) را آن گونه که هست بشناسیم و به او تأسی نماییم و با او عهد و پیمان منعقد سازیم؛ جز به راهی که او برایمان ترسیم کرده است راه دیگری را بر نگزیده و هرگز از این مسیر که مسیر امامت و و لایت است خارج نخواهیم شد.
امام حسن(ع) را باید این گونه بشناسیم :
1- آیت درخشان کردگاری و نور پاک نبوي و علوي بود.2- پرورش یافته مکتب نبوی، علوی و فاطمی بود.
3- در اشاعه حق و سرکوبی باطل صادقانه می‌کوشید.
4- دشمن شناس بود.
5- مشعلدار راه راستین بود.
6- معلم اخلاق بود.
7- کریم و سخاوتمند بود.
8- شیر بیشه شجاعت بود.
9- کانون گرم صلح و صفا، مهر ومحبت و شفقت بود.
10- یاریگر مستمندان بود.
11- با مستکبران زمانه خود؛ مقابله و مبارزه می‌نمود.
12- پیشوایی کارآزموده و زمامداری روشن بین بود.
13- با آتش ستیزان و فتنه گران همیشه مرزبندی داشتند.
14- از ضعفا حمایت و پشتیبانی می نمودند.
15- مصالح جامعه و اسلام هر دو را در نظر داشتند. صلح سبز ایشان مؤید این نگاه راهبردی و استراتژیکی ایشان در همین زمینه است.16- سخنانش دلنشین و حیرت‌انگیزبود و جان های عاشق از زلال چشمه سار محبتش سیراب می گشتند.
17- خطبه‌هایش عالمانه، پر مغز و پرمایه بود تا جایی که هر اندیشه و هر صاحب فکری جذب شخصیت وی می گردید و تصدیق می نمودند؛ او را از هر حکیم و فیلسوفی آگاه تر، از هر ادیبی پرمایه‌تر، از هر خطیبی سخنورتر و از هر شاعری چیره‌دست‌تراست.
18- قرآن ناطق و بدر سپهر آزادگی بود.19- مظهر عالی ایثار، فداکاری، انسانیت و شرف و اقیانوس بیکران مکارم اخلاق بود.
20- برخوردار از حلم و شکیبا بود.21- در طول 37 سالی که در کنار امیرمؤمنان(ع) زندگی کرد ، فرزندی مطیع، امام شناس، بازوی نیرومند ، یار صدیق و امین و باتجربه و سربازی عاشق و فداکار برای پدرش به حساب می آمد.
22- مظهر اسمای حسنای الهی بود.23- تا زنده بود با نمادهای زر و زور و تزویر مقابله نمود و در این مسیر به آنان باج نداد و تسلیم ایشان نگردید.
24- قهرمان صلح بود و از خداوند، زندگی مسالمت آمیز برای همگان طلب می نمود.25- مواضع سياسي او دردوران خلفا بیانگر هوش سیاسی امام(ع) می باشد و نشان می دهد نسبت به امور جامعه بی اعتنا نبوده است.
26- تقوی امام حسن(ع) زبانزد عام و خاص بود. او نیز در دوران حیات پیامبر اکرم(ص) از اصحاب کساء و آل عبا بوده است که مؤید تقوی امام(ع) می باشد آن هم در دوران خردسالی.27- برخوردار ازجایگاه ممتاز در علم و فقاهت هستند.
28- در مقابل خدای مهربانش؛ خضوع و خشوع داشتند.29- عاشق عبادت و شیفته خدمت به خلق خدا بودند و با مردم کریمانه رفتار می نمودند.
30- همواره در راه هدایت و ارشاد مردم گام بر می داشت.در خاتمه این میلاد مسعود را به مسلمانان و شیعیان تبریک و تهنیت گفته و از درگاه خداوند سبحان؛ برای دلدادگان حضرتش آرزوی توفیق و درک آموزهای آن حضرت را مسئلت می نمایم.
تا خدا هست و خدايي مي کند، مجتبي مشکل گشايي مي کند.
پی‌نوشت:
[1] - علامه جعفر مرتضی عاملی، تحلیلی از زندگانی سیاسی امام حسن(ع)، ترجمه محمد سپهری، ص 25. سید محسن امین عاملی، امام حسن و امام حسین(ع) ، ص 26.
