سید خلیل موسوی نیا| دوست دارم روزی سیستان و بلوچستان نیز مانند تهران امنیت داشته باشد، نه نماز جمعه خونین داشته باشیم و نه نیروهای امنیتی مان کشته شوند، ای کاش روزی این رؤیای من تعبیر خوبی داشته باشد.
یادداشت میار؛ سال 98 بود تصمیم گرفتم به استان سیستان و بلوچستان بروم در واقع قبولی در دانشگاه دریانوردی چابهار بهانه بود و بیشتر دوست داشتم استانی را که از دور کلی درباره اش شنیده بودم، از نزدیک ببینم و تقریباً مطمئن بودم که هر چه شنیده بودم خلافش را در این استان خواهم دید.
از سال 98 الی 1402 تقریباً از شمال تا جنوب استان را سفر کرده بودم، آدم سفر نیستم و عمقی یک مکان را مورد شناسایی قرار نمی دهم اما به واسطه شغلم با آدم های زیادی در استان ارتباط گرفتم، من خبرنگار بودم و در چابهار نیز در خبرگزاری های مختلفی کار کردم.
برویم سر اصل مطلب یعنی امنیت، من خودم فقط واقعیت هایی که به چشم دیده ام را می نویسم، مثلاً یک بار در عصر آفتابی دل انگیز شهر چابهار با موتورسیکلت نو نوارم رانندگی می کردم که به خانه بروم و یکدفعه سه نفر مسلح سوار بر یک موتورسیکلت با سر و روی پوشیده جلویم را گرفتند و موتورم را با شلیک یک گلوله هوایی بردند، اسم سردسته باند هم جُنید ایراندوست بود که همچنان پلیس به دنبال اوست.
البته پلیس در این میان هیچ مقصر نیست، مشکل از جای دیگر است، ما که نمی توانیم بگوییم دقیقاً مشکل ها از کجا هستند اما همینقدر بگویم که پلیس هم آنچنان تقصیری ندارد، پلیس در این استان باید کلاشنیکف به دست باشد در حالیکه در تهران خودمان ابداً پلیس کلاشنیکف به دست نمی بینید، چرا که جو دو استان خیلی متفاوت است.
حالا مقصر کیست، من یک بار با پیرمحمد ملازهی کارشناس سیاسی مسائل منطقه صحبت می کردم، او می گفت نگاه امنیتی به استان مشکل ساز شده است، به نظر من هم کم بیراه نمی گفت تقریباً صاحب نظران زیادی در استان، این را پذیرفته اند که استان سیستان و بلوچستان از نگاه امنیتی رنج می برد، برای مثال یکی از دوستان زابلی خودم هم به نام علی ملایی قبل از اینکه من حتی به این استان سفر کنم، این را به من گفته بود.
واقعیت این است که نگاه های امنیتی استان را امنیتی کرده اند، البته دوست دیگری هم داشتیم که شاید راضی نباشد اسمش را بیاورم، او می گفت پاکستان در حال نفع بردن از این اوضاع است، او مدعی بود پاکستان با پناه دادن به جیش العدل و نا امن کردن استان، ایران را با مشکل دچار کرده است و این برای پاکستان خوب است.
البته این وسط بلوچ ها ضرر می کنند، اکنون مشخص نیست چه کسی در حال تأمین جیش العدل است اما واقعیت این است که جیش العدل از سوی کشورهای زیادی به عنوان تروریست شناخته می شود و با این وجود، ایران به دلایلی نمی تواند جلوی آنها را بگیرد که مهمترین دلیل آن پاکستان است چرا که جیش العدلی ها در آن سوی مرز ایران و پاکستان پناه گرفته اند.
چاره کار چیست؟ حقیقتش را بخواهید هیچ کس تا به حال دقیقاً به این سوال من جواب نداده است، خودم هم بعد از ماجرای پرتاب موشک از خاک ایران به پاکستان برای هدف قرار دادن مقرهای جیش العدل و جواب عجیب پاکستان به این موضوع، متوجه شدم که این قصه سر دراز دارد و رؤیای امنیت استان سیستان و بلوچستان تعبیر خوبی نخواهد داشت، اگر مشکلات عدیده اقتصادی در استان و نگاه امنیتی به مردم سیستان و بلوچستان بر طرف نشود.
