آموخته ها و تذکرات کرونایی
کرونا به ما آموخت که ، بیشتر فکر و اندیشه داشته باشیم ؛ انسان بدون تفکر و اندیشه حیوانی بیش نیست ، ارزش و مرتَبَت انسان وابسته با اندیشه و نوع اندیشه اوست . اولین اندیشه در این خصوص این که عجب!!!! ، یک ویروس میتواند یک دنیای با بیش از هفت میلیارد انسان و همه ی انتظامات فکری ، فرهنگی ، اجتماعی، اقتصادی و ... او را در نوردد و به هم بزند . پس باید در مقابل دشمنی که به ظاهر خیلی ریز و کوچک است و اما تخریب های وحشتناک و غیر قابل جبران دارد ، بیشتر بیندیشیم تا روش های مبارزه با آن را پیدا نموده و آن را شکست دهیم و تهدید را تبدیل به فرصت کنیم .
_کرونا به ما آموخت که بیندیشیم به خطر مرگ و نابودی .از آنجا که انسان موجودی فراموشکار است و بسیاری از اوقات ، مسائل و مباحث زیادی را فراموش می کند و به آن ها نمی اندیشد ، از آن جمله : نسبت به مرگ ؛ پیشرفت های مادی و ظاهری ، بسیاری از انسان ها را سر مست و دلخوش به لذت های زود گذر زندگی نموده و تصور می کنند که مرگی در کار نیست و همیشه زندگی جاری و ساری بوده و هست . غافل از این که اینگونه نیست . کرونا باشیپور های ریز و درشتش انسان را از خواب غفلت و جهالت بیدار می کند ، و با گرفتن جان عزیزانش به او تلنگر میزند که ،ای انسان بدان و بفهم که حقیقتی به نام (مرگ) و پایان زندگی مادی وجود دارد ، یکی از عوامل اجرایی آن من هستم .
_کرونا به ما متذکر شد که او (مرگ) خیلی هم از ما دور نیست و همین نزدیکی هاست ، نزدیک تر از شاهرگ گردن انسان ، و او پیر و جوان ، زن و مرد ، با سواد و بی سواد ، رئیس و مرئوس ، فقیر و غنی ، شهری و روستایی ، آسیایی و آمریکایی و... نمی شناسد ، و در کمین همه است و به همه مهربان و علاقه مند است . پس باید مرگ اندیش بود و به مقوله مرگ اندیشید ، چرا که اندیشیدن به مرگ، زندگی و حیات دنیوی و اخروی انسان را متحول نموده و سامان می بخشد .
_کرونا به ما متذکر شد که باید عاقل و هشیار بود و نادانی و جهالت را به سویی دیگر نهاد ، قدر زندگی شرافتمندانه ی فردی و اجتماعی را با تمام وجود فهمید و زندگی در کنار پدر و مادر ، همسر و فرزندان ، و معاشرت و ارتباط با فامیل و دوستان ، همسایگان و همکاران ، فعالیت در مدرسه و دانشگاه ، اداره و شرکت ، کارخانه و مزرعه ، مغازه و بازار و ... خیلی با ارزش و ستودنی و بلکه پایه و اساس ، و مایه نشاط و طراوت زندگی مادی و معنوی انسان است .
_کرونا به ما متذکر شد که ، در مقابل همنوعان متواضع و متعادل باشیم ، افراط و تفریط نورزیم و مغرور و خود بزرگ بین نباشیم زیرا در هر شان و مرتبتی که باشی ، اگر در چنگ او اسیر شوی از آن شان و منزلت و غرور اثری باقی نخواهد ماند ، پس چه بهتر قدر با هم زیستن و چگونه زیستن را بدانیم و مقدمات آن را درست تنظیم کنیم.
_ کرونا به ما آموخت که ، با (بهداشت جسمانی و روانی) انس و الفت بیشتری داشته باشیم و بی دلیل نیست که فرموده اند (( النّظافتُ مِن الایمان )) ، آثار و جایگاه رعایت بهداشت ظاهری و جسمانی را باید در باور های قلبی ، ایمانی و اعتقادی جستجو کرد ؛ و در سایه آن تعالیم وباورها ، زندگی و حیات طیبه ای را فراهم کرد .
_کرونا به ما آموخت که چقدر ارزشمند است آزادی و چقدر سخت است محدودیت ، و برای مدتی طولانی در خانه یا فضای محدود ماندن ، و اعمال محدودیت در انجام کار ها و انتخاب های روزانه ، پرهیز از دست دادن و معاشرت با دوستان و نزدیکان ، و نزدیک شدن به آن ها ، احتیاط در رفتن به محل تجمعات ، دانشگاه ها ، مساجد ، بازار ، شرکت در داد و ستد های اجتماعی و اقتصادی ، رفتن به مسافرت های درون و برون شهری و ... و بالاخره مقید به رعایت محدودیت ها و نبود آزادی عمل ، و سلب اختیار و حق انتخاب از انسان ، امری بسیار دشوار است که طعم و مزه زندگی را به کام انسان تلخ می سازد .
درپایان بایدمتذکرشدکه ،مصائب وگرفتاری هاازنوع زلزله،سیل،طوفان و....وعوامل بلایا وامراض ازنوع ویروس ها ومیکروب هاو....هرچندهمواره درطول تاریخ بشرباعث شکل گیری آفات وآسبب های فراوان برای بشروجامعه بشری بوده ومی باشد، ازطرفی موجب شکوفایی استعدادهای انسان درحوزه های فکری،علمی ،صنعتی،وکشفیات واختراعات ،....بوده وزمینه رشدوتعالی ویافتن ظرفیت ها وقابلیت هاوتوانمندی های بیشتررابرای غلبه برمشکلات فراهم ساخته است .
مدرس دانشگاه آزاد کرج - علی جوادی
_کرونا به ما آموخت که بیندیشیم به خطر مرگ و نابودی .از آنجا که انسان موجودی فراموشکار است و بسیاری از اوقات ، مسائل و مباحث زیادی را فراموش می کند و به آن ها نمی اندیشد ، از آن جمله : نسبت به مرگ ؛ پیشرفت های مادی و ظاهری ، بسیاری از انسان ها را سر مست و دلخوش به لذت های زود گذر زندگی نموده و تصور می کنند که مرگی در کار نیست و همیشه زندگی جاری و ساری بوده و هست . غافل از این که اینگونه نیست . کرونا باشیپور های ریز و درشتش انسان را از خواب غفلت و جهالت بیدار می کند ، و با گرفتن جان عزیزانش به او تلنگر میزند که ،ای انسان بدان و بفهم که حقیقتی به نام (مرگ) و پایان زندگی مادی وجود دارد ، یکی از عوامل اجرایی آن من هستم .
_کرونا به ما متذکر شد که او (مرگ) خیلی هم از ما دور نیست و همین نزدیکی هاست ، نزدیک تر از شاهرگ گردن انسان ، و او پیر و جوان ، زن و مرد ، با سواد و بی سواد ، رئیس و مرئوس ، فقیر و غنی ، شهری و روستایی ، آسیایی و آمریکایی و... نمی شناسد ، و در کمین همه است و به همه مهربان و علاقه مند است . پس باید مرگ اندیش بود و به مقوله مرگ اندیشید ، چرا که اندیشیدن به مرگ، زندگی و حیات دنیوی و اخروی انسان را متحول نموده و سامان می بخشد .
_کرونا به ما متذکر شد که باید عاقل و هشیار بود و نادانی و جهالت را به سویی دیگر نهاد ، قدر زندگی شرافتمندانه ی فردی و اجتماعی را با تمام وجود فهمید و زندگی در کنار پدر و مادر ، همسر و فرزندان ، و معاشرت و ارتباط با فامیل و دوستان ، همسایگان و همکاران ، فعالیت در مدرسه و دانشگاه ، اداره و شرکت ، کارخانه و مزرعه ، مغازه و بازار و ... خیلی با ارزش و ستودنی و بلکه پایه و اساس ، و مایه نشاط و طراوت زندگی مادی و معنوی انسان است .
_کرونا به ما متذکر شد که ، در مقابل همنوعان متواضع و متعادل باشیم ، افراط و تفریط نورزیم و مغرور و خود بزرگ بین نباشیم زیرا در هر شان و مرتبتی که باشی ، اگر در چنگ او اسیر شوی از آن شان و منزلت و غرور اثری باقی نخواهد ماند ، پس چه بهتر قدر با هم زیستن و چگونه زیستن را بدانیم و مقدمات آن را درست تنظیم کنیم.
_ کرونا به ما آموخت که ، با (بهداشت جسمانی و روانی) انس و الفت بیشتری داشته باشیم و بی دلیل نیست که فرموده اند (( النّظافتُ مِن الایمان )) ، آثار و جایگاه رعایت بهداشت ظاهری و جسمانی را باید در باور های قلبی ، ایمانی و اعتقادی جستجو کرد ؛ و در سایه آن تعالیم وباورها ، زندگی و حیات طیبه ای را فراهم کرد .
_کرونا به ما آموخت که چقدر ارزشمند است آزادی و چقدر سخت است محدودیت ، و برای مدتی طولانی در خانه یا فضای محدود ماندن ، و اعمال محدودیت در انجام کار ها و انتخاب های روزانه ، پرهیز از دست دادن و معاشرت با دوستان و نزدیکان ، و نزدیک شدن به آن ها ، احتیاط در رفتن به محل تجمعات ، دانشگاه ها ، مساجد ، بازار ، شرکت در داد و ستد های اجتماعی و اقتصادی ، رفتن به مسافرت های درون و برون شهری و ... و بالاخره مقید به رعایت محدودیت ها و نبود آزادی عمل ، و سلب اختیار و حق انتخاب از انسان ، امری بسیار دشوار است که طعم و مزه زندگی را به کام انسان تلخ می سازد .
درپایان بایدمتذکرشدکه ،مصائب وگرفتاری هاازنوع زلزله،سیل،طوفان و....وعوامل بلایا وامراض ازنوع ویروس ها ومیکروب هاو....هرچندهمواره درطول تاریخ بشرباعث شکل گیری آفات وآسبب های فراوان برای بشروجامعه بشری بوده ومی باشد، ازطرفی موجب شکوفایی استعدادهای انسان درحوزه های فکری،علمی ،صنعتی،وکشفیات واختراعات ،....بوده وزمینه رشدوتعالی ویافتن ظرفیت ها وقابلیت هاوتوانمندی های بیشتررابرای غلبه برمشکلات فراهم ساخته است .
مدرس دانشگاه آزاد کرج - علی جوادی
آدرس کوتاه خبر:
