دعای جوشن کبیر درس عرفان خداشناسی و خودسازی

پایگاه خبری تحلیلی «میار»، دعای جوشن کبیر شامل ۱۰۰ فراز است که معمولأ در شب های قدر خوانده می شود. در هر فراز نیز ۱۰ اسم خداوند به زیبایی آورده می‌شود. بر اساس روایات وارده این دعا از امام سجاد علیه السلام به نقل از پدرش و او نیز  از جد بزرگوارش حضرت محمد صلوات الله علیه و آله نقل کرده  و پیامبر صلوات الله علیه و آله نیز از حضرت جبرائیل نقل کرده است. بدون تردید این دعا یکی از مهم ترین دعاها در خداشناسی است. این دعا تلفیقی از عرفان و راز و نیاز عبد با معبود خویش است. در این راز و نیاز عاشقانه، عالی ترین صفات خدا بر زبان خواننده ی دعا جاری می‌شود. اگر دعا کننده با دقت و تأمل و حضور قلب دعا را بخواند معرفتی بس عظیم نسبت به خدای خود پیدا می‌کند. می‌داند با چه کسی صحبت می کند، چه کسی را مخاطب قرار می‌دهد و از او چه می‌خواهد. اهمیت دیگر دعا که باید به آن توجه شود جایگاهی است که برای دعا کننده در نظر گرفته می‌شود. به این معنا که هرکس مطابق با فردی که رفاقت و همراهی و همنشینی و هم صحبتی دارد شخصیتش شکل می‌گیرد. انسانی که مدت‌ها با فرد فرهیخته ای هم کلام و همنشین می شود به مرور رنگ او را می‌گیرد و از فرهیختگی او بهره‌مند می‌شود و به تناسب ظرفیتش به کمال می رسد. هرچه الگوی انسان متعالی تر، بزرگ تر و صاحب کمالات بیشتر باشد انسان در الگوگیری و متصل شدن به صفات والا موفقیت بیشتری کسب می کند و زمینه روحی پذیرش صفات کمالیه در او رشد بیشتری پیدا می‌کند. در دعای جوشن کبیر ۱۰۰۰ صفت برای خدا بیان شده است. اگر دعا کننده با حضور قلب و دقت در معانی این صفات را بخواند خود به خود روحش به سوی همسان شدن با بخشی از این کمالات که بین خدا و بنده مشترک است انس پیدا می‌کند و گرایشش به این صفات کمالیه بیشتر می‌شود.
 پس دعای جوشن کبیر هم عرفان است و راز نیاز، هم درس خداشناسی در عالی‌ترین مرتبه است و هم خود را متصف به صفات خدا کردن است. قدر این معارف را بدانیم و با حضور قلب خود را برای رسیدن به مقام بندگی خدا آماده سازیم.

این حقیر را در این شب بزرگ از دعای خیر خود محروم نفرمایید.