مرد بی غیرت به خاطر یک تکه گوشت پدرش را کتک زد

میار: چشمانش مانند ابر بهاری می بارند و اشک هایش روی گونه هایش می غلتند و مانند زندگی سقوط کرده اش به پایین می ریزند. نه یاوری برایش مانده و نه امیدی. خوب می داند که این محصول حاصل کاشت بذر کینه و نفاق توسط خودش است.

سرش را در راهروی دادگاه خانواده پایین انداخته است و در افکارش به گذشته و رفتارهایش می اندیشد و می گوید: از هر دستی بدهی از همان دست می گیری. جوان بودم و مغرور. نه برای خدا بندگی و نه برای پدر و مادرم فرزندی می کردم. شرارت از وجودم می بارید و با هر سوال  نرم پدرم برآشفته می شدم و با تندخویی پاسخش را می دادم. همه جور به پدر و مادرم بی حرمتی می کردم. فقط دست روی آن ها بلند نکرده بودم که آن کار را هم کردم. وضعیت مالی خوبی داشتم و هیچ کس را لایق هم صحبتی و دوستی با خودم نمی دیدم. پدرم پیر و سال خورده شده بود و از نظر مالی در وضعیت بغرنجی به سر می برد و از من انتظار یاری داشت. روزی پدرم با هزار امید پا در مغازه ام گذاشت و از من تقاضای مقداری گوشت کرد، بعد از انجام درخواستش منتظر پرداخت پول شدم اما دیدم  بعد از تشکر کردن مغازه را ترک کرد. وقتی با صدای بلند او را مورد خطاب قرار دادم و پول گوشت را خواستم با تعجب به من گفت که توقع نداشته به خاطر تنگدستی از او پول بخواهم. بعد از شنیدن این حرف ها عصبانی شدم و بدون مقدمه و بی درنگ سیلی محکمی را نثارش کردم و او نقش بر زمین شد. آن روز را خوب به یاد دارم. اشک در چشمان پدرم حلقه زد و با نگاهی پر از نفرت گوشت را به طرف من پرت کرد و رفت. بعد از آن سیلی تار و پود زندگی ام از هم پاشید. بعد از گذشت سال ها پسرم بزرگ شد؛ پسری که باید عصای دستم می شد رفته رفته بلای جانم شد. پسرم پرخاشگر و بی ادب بود و جلوی غریبه و آشنا با الفاظ رکیک جوابم را می داد. روزی حین ذبح گوسفند، جر و بحث مان بالا گرفت و او بی درنگ سیلی محکمی به من زد و نقش بر زمین شدم. لحظاتی جوانی ام در ذهنم مرور شد.  چند مرتبه دیگر هم این اتفاق افتاد و به ناچار به دادگاه خانواده آمده ام تا با شکایت از او مشکل مان حل شود.