کریم بخش کردی تمندانی درباره مسئله تهیه بنزین در بلوچستان و سختی ها و دشواری های آن مطلب زیر را نگاشته است.
به گزارش میار، کریم بخش کردی تمندانی فعال اجتماعی بلوچ نوشته است: وعده این بود که نفت سر سفره مردم می آید، سفره هر روز خالی تر از دیروز و خبری از آن وعده و دیگر وعده ها نیست و نفت سر سفره نیامد و از کارت سوخت هم رفت.
اولین ماهی است که ۵۰ لیتر از سهمیه سوخت مردم استان کم شد و کارت جایگاهی هم مانند دیگر استان ها نیست.
قاچاق سوخت که عامل اصلی آن مافیای قدرتمند سوخت است همچنان ادامه دارد.
در خیابان های شهر و کنار جایگاه های سوخت و در مسیر افراد زیادی در حال فروش بنزین هستند، آن هم نه به قاچاق چیان سوخت برای خروج از مرز، بلکه به شهروندان ایرانی که سهمیه سوخت شان تمام شده است، فروشندگان خیابانی سوخت از هر سن و سالی هستند و شاید بیشتر از همه اتباع بیگانه و کودکان کار، جایگاه داران جدید پخش بنزین هستند، که نفت ملی ایرانیان را به ایرانیان به چند برابر قیمت و شاید به قیمت فوب خلیج فارس، می فروشند، هیچ محدودیتی در بنزین در خیابان های استان وجود ندارد و مشخص نیست این حجم از بنزین از کجا می اید؟!
دولت محترم به اعتراض نمایندگان استان که شاید برای اولین بار همه نمایندگان بر سر یک موضوع هم نظر بودند، هیچ اهمیتی نداد و وزیر نفت برای نمایندگان معترض تره خورد نکرد و وزیر هم استیضاح نشد و متأسفانه بر هزاران محرومیت این استان محرومیتی دیگر اضافه نمود.
در استانی که روابط اجتماعی بین مردم مهم است، شاید دیگر حتی مردم نتوانند در مراسم شادی و عزای هم شرکت کنند و یا به عیادت بیماران بروند، سفر و تفریح هم رویا شده و آوردن نفت بر سفره مردم مانند همه وعده ها، فقط یک وعده بود و بس.
به گفته ایرج میرزا:
هر وعده که دادند به ما باد هوا بود.
هر نکته که گفتند غلط بود و ریا بود .....
گفتند چنینیم و چنانیم دریغا..
اینها همه لالایی خواباندن ما بود
ای کاش در دیزی ما باز نمی ماند
یا کاش که در گربه کمی شرم و حیا بود
