نگاه تکلیف‌مدارانه در انتخابات
در سال ۱۳۸۰ در امارات ساکن بودم. در خرداد آن سال هشتمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی برگزار شد. از سوی سفارت ایران محلی در دبی برای رأی‌گیری در نظر گرفته شده بود.
پایگاه خبری تحلیلی «میار»، حضور ایرانیان مقیم امارات در آن انتخابات چشمگیر بود. من نیز به صندوق مراجعه کردم و رای خود را به صندوق انداختم. در ورودی محل رأی‌گیری نیروهای انتظامی امارات آماده‌باش ایستاده بودند و از محل برگزاری انتخابات محافظت می‌کردند. در یک لحظه نگاهم به آن‌ها افتاد. آن‌ها نظاره‌گر مردمانی بودند که آزادانه و با افتخار و اقتدار برای تعیین سرنوشت خویش به پای صندوق رأی می‌آیند و فرد مورد نظر خویش را برای اداره کشور انتخاب می‌کنند.
آن‌ها متحیر بودند از این همه حضور ایرانی در یک کشور بیگانه، برای شرکت در سرنوشت خویش.
آن‌ها آمده بودند تا محافظت بکنند از رای‌دهندگانی که قرار بود رئیس جمهور خود را برای چهار سال آینده انتخاب کنند. آن‌ها از این حضور در شگفت بودند، در حالی که خود هیچ وقت رأی دادن و شرکت در سرنوشت خویش را تجربه نکرده بودند. آن‌ها محکوم به سرنوشتی بودند که شیوخ امارات برایشان رقم می‌زدند. آن‌ها اصلا مفهوم آزاد زیستن را تجربه نکرده بودند. آن‌ها به این لذت نرسیده بودند که چگونه اراده آن‌ها می‌تواند در سرنوشت آینده‌شان مؤثر باشد. چقدر آن زمانی که من انگشت شستم به رنگ آبی جوهر آغشته شده بود و از کنار آن‌ها رد می‌شدم احساس غرور می‌کردم. آن‌ها با دیدن رنگ آبی بر انگشت من تنها فقط نظاره‌گر بودند و ساکت و من در دنیای آزادی که ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ برایم رقم زده بود سیر می‌کردم.
سال‌هاست که دشمن به این نقطه قوت ملت ایران و این گنج گمشده در اعماق قرن‌ها پی برده است. دشمن می‌کوشد تا این گنج را دوباره از ملت ایران برباید. دشمن غربی و مزدبگیران مزدورشان در داخل می‌خواهند دوباره ما را به جاهلیت نظام شاهنشاهی برگردانند. دوباره به ما القا کنند که شما شایستگی نقش‌آفرینی در سرنوشت خویش را ندارید. دوباره می‌خواهند به ما بگویند که ما باید ارباب شما باشیم، ما برایتان تصمیم بگیریم، ما برایتان حاکم تعیین کنیم، ما برایتان قانون وضع کنیم و ما همه سرنوشت شما را رقم بزنیم و چقدر تلخ است که امروز عده‌ای از مردم خوب ایران که سال‌ها حضور پرشور انتخابات، بر تارک آن‌ها می‌درخشد به خاطر سختی‌های معیشتی و رفتار ویرانگرانه‌ای که دولت غرب‌گرای روحانی بر کشور تحمیل کرده است نخواهند در پای صندوق‌های رای حاضر شوند. غافل از اینکه همه سناریوهای ویرانگر دولت روحانی برای گرفتن همین گنجی است که با لطف الهی و جانفشانی شهیدان و مردان بزرگ ایران‌زمین به چنگ آورده‌اند.
آگاهی، بصیرت، آینده‌نگری، فهم عمیق سیاسی، میهن‌دوستی و تعصب بر آب و خاک و بالاخره تکلیف الهی اقتضا می‌کند که نه تنها خود با تمام توان در انتخابات شرکت کنیم؛ بلکه دیگران را نیز به حضور فراگیر تشویق کنیم. مواظب باشیم خیلی‌ها به دنبال این هستند که این برگ زرین اقتدار و افتخار را از ما بگیرند. اگر برای حفظ این عزت به دست آمده پس از قرن‌ها وابستگی، جانمان را نیز بدهیم قطعأ راهی بس افتخارآفرین را برگزیده‌ایم.
ملتی در تاریخ سرزنش خواهد شد که با برنامه‌ریزی دشمنان به راحتی گوهر آزادی خویش را از کف بدهد.
پایگاه خبری تحلیلی «میار»، حضور ایرانیان مقیم امارات در آن انتخابات چشمگیر بود. من نیز به صندوق مراجعه کردم و رای خود را به صندوق انداختم. در ورودی محل رأی‌گیری نیروهای انتظامی امارات آماده‌باش ایستاده بودند و از محل برگزاری انتخابات محافظت می‌کردند. در یک لحظه نگاهم به آن‌ها افتاد. آن‌ها نظاره‌گر مردمانی بودند که آزادانه و با افتخار و اقتدار برای تعیین سرنوشت خویش به پای صندوق رأی می‌آیند و فرد مورد نظر خویش را برای اداره کشور انتخاب می‌کنند.
آن‌ها متحیر بودند از این همه حضور ایرانی در یک کشور بیگانه، برای شرکت در سرنوشت خویش.
آن‌ها آمده بودند تا محافظت بکنند از رای‌دهندگانی که قرار بود رئیس جمهور خود را برای چهار سال آینده انتخاب کنند. آن‌ها از این حضور در شگفت بودند، در حالی که خود هیچ وقت رأی دادن و شرکت در سرنوشت خویش را تجربه نکرده بودند. آن‌ها محکوم به سرنوشتی بودند که شیوخ امارات برایشان رقم می‌زدند. آن‌ها اصلا مفهوم آزاد زیستن را تجربه نکرده بودند. آن‌ها به این لذت نرسیده بودند که چگونه اراده آن‌ها می‌تواند در سرنوشت آینده‌شان مؤثر باشد. چقدر آن زمانی که من انگشت شستم به رنگ آبی جوهر آغشته شده بود و از کنار آن‌ها رد می‌شدم احساس غرور می‌کردم. آن‌ها با دیدن رنگ آبی بر انگشت من تنها فقط نظاره‌گر بودند و ساکت و من در دنیای آزادی که ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ برایم رقم زده بود سیر می‌کردم.
سال‌هاست که دشمن به این نقطه قوت ملت ایران و این گنج گمشده در اعماق قرن‌ها پی برده است. دشمن می‌کوشد تا این گنج را دوباره از ملت ایران برباید. دشمن غربی و مزدبگیران مزدورشان در داخل می‌خواهند دوباره ما را به جاهلیت نظام شاهنشاهی برگردانند. دوباره به ما القا کنند که شما شایستگی نقش‌آفرینی در سرنوشت خویش را ندارید. دوباره می‌خواهند به ما بگویند که ما باید ارباب شما باشیم، ما برایتان تصمیم بگیریم، ما برایتان حاکم تعیین کنیم، ما برایتان قانون وضع کنیم و ما همه سرنوشت شما را رقم بزنیم و چقدر تلخ است که امروز عده‌ای از مردم خوب ایران که سال‌ها حضور پرشور انتخابات، بر تارک آن‌ها می‌درخشد به خاطر سختی‌های معیشتی و رفتار ویرانگرانه‌ای که دولت غرب‌گرای روحانی بر کشور تحمیل کرده است نخواهند در پای صندوق‌های رای حاضر شوند. غافل از اینکه همه سناریوهای ویرانگر دولت روحانی برای گرفتن همین گنجی است که با لطف الهی و جانفشانی شهیدان و مردان بزرگ ایران‌زمین به چنگ آورده‌اند.
آگاهی، بصیرت، آینده‌نگری، فهم عمیق سیاسی، میهن‌دوستی و تعصب بر آب و خاک و بالاخره تکلیف الهی اقتضا می‌کند که نه تنها خود با تمام توان در انتخابات شرکت کنیم؛ بلکه دیگران را نیز به حضور فراگیر تشویق کنیم. مواظب باشیم خیلی‌ها به دنبال این هستند که این برگ زرین اقتدار و افتخار را از ما بگیرند. اگر برای حفظ این عزت به دست آمده پس از قرن‌ها وابستگی، جانمان را نیز بدهیم قطعأ راهی بس افتخارآفرین را برگزیده‌ایم.
ملتی در تاریخ سرزنش خواهد شد که با برنامه‌ریزی دشمنان به راحتی گوهر آزادی خویش را از کف بدهد.
دکتر نصرالله شفیعی
آدرس کوتاه خبر:
