با کرونا ثابت شد، تئاتر شغل نیست و حقوقی هم ندارد
رحمان سیفی آزاد، نویسنده و هنرمند تئاتر، سینما و تلویزیون عنوان کرد: کرونا اولین چیزی که در عرصه هنر تئاتر به ما ثابت کرد این بود که تئاتر شغل نیست و حقوقی هم ندارد! علتش هم تفاوت شرایط اقتصادی و گردش مالی تئاتر با دیگر کشورهای دنیا است.
به گزارش میار، برنامه شب تئاتر سه شنبه، 30 مهر ماه با حضور ایوب آقاخانی، جواد مولانیا، مجریان برنامه و رحمان سیفی آزاد نویسنده و هنرمند تئاتر، سینما و تلویزیون برگزار شد.
رحمان سیفی آزاد در ابتدای صحبت خود گفت: کرونا به ما نشان داد که در ایران تئاتر شغل نیست، حقوقی هم ندارد. من معتقدم تئاتر ایران را با هیچ کجای جهان نمیتوان مقایسه کرد از مختصات یا حتی نوع مدیریت و مسائل دیگر حتی سینمای ایران هم همینطور است از موضع اقتصادی بخش اعظمی از تئاتر و سینمای وابسته به حمایت دولتی هستند که اگر این حمایت حذف شود چرخه اقتصادی معیوبی دارند که فاجعه به بار میآورد.
وی در ادامه افزود: تئاتر خصوصی هم که قبلا به غلط تعبیر میشد، در این دوران حذف شد، تصور ما از تئاتر خصوصی هم چنین چیزی که با آن مواجه بودیم اشتباه بود. اتفاق بد این است که در همان تئاتر خصوصی اهالی تئاتر نبودند که درآمدزایی میکردند یا سرمایه گذارانی بودند یا جوانانی که اندوخته ای جمع کردند و باز هم چرخه اقتصادی اش برای کسان دیگر به تعبیری دلالان بودند.
سیفی آزاد با اشاره به اینکه اهالی تئاتر چنین شرایطی را در این وضعیت کرونایی نداشتند که کاری بکنند یا نکنند درآمدشان را داشته باشند یا دورکاری و کارهای دیگر بکنند، گفت: الان واقعیتی مثل کرونا باعث تعطیلی سالنهای تئاتر شده است و همه این را میدانیم و این بحثها بارها بین اهالی مختلف شکل گرفته که تئاتر امکان ندارد بدون تماشاگر باشد اما این واقعیت است که سالنها باید تعطیل شود نه فقط سالنهای تئاتر بلکه همه فضاهایی که جمعیت زیاد دارند، تعطیل شده اند حال میبایست راه حل دیگری برای کار پیدا کرد و این راه حل فضای رسانه ای است که یکی از قالب هایش بحث تئاتر تلویزیونی بود.
وی در ادامه افزود: تئاتر تلویزیونی به تنهایی نمیتواند مشکل اقتصادی همه هنرمندان را برطرف کند و این دردآور است که اهالی فرهنگ و تئاتر همه غم نان داشته باشند چطور میشود که غم نان داشت و برای اندیشه جامعه هم دغدغه داشت.
سیفی آزاد درباره کمرنگ بودن نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در رفع مشکلات هنرمندان تئاتر گفت: اقتصاد تئاتر وابسته به ارگانها و نهادها است و آن ارگانها و سازمانها هم به جای اینکه در جریان زنده تئاتر باشند دنبال اهداف خود هستند مثل شهرداری ها، حوزه هنری یا خیلی جاهای دیگر که همه بودجه دارند. اما باز هم کار اهالی تئاتر لنگ است چون آنها برای اهداف خود کار میکنند. بودجه ای که برای مرکز هنرهای نمایشی تعریف میشود، برای تئاتری است که اهداف دولتی دارد بنابراین جریان تئاتر باز اقتصاد ندارد و همه این بودجهها هم اگر بیاید مشکل حل نمیشود باید تئاتر تبدیل به شغل شود تا از ریشه همه چیز درست شود و این ریشه در قانونگذاری است که وزارت کار و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توامان باید برای تئاتر فکری کنند که آنها هم باید کنار هم قرار بگیرند که نمیگیرند.
وی اظهار داشت: ما از اول نمیخواهیم قانون بودجه را در تئاتر حل کنیم چرا این کار را نمیکنیم تا مشکلات رفع شود؟ حرف من این است بودجههای خیلی جاها در خود مسیر تئاتر و جریان زنده آن استفاده نمیشود. مثلا یکی از نمونههای موفق در ایران تئاتر آزاد است که همه چیزش در خودش تعریف شده یک گروههای مشخصی که کار میکنند و تماشاچیهای خود را هم دارند این یک اشل کوچک است و نمیخواهم ملاک قرار دهم اما آنها در قالب خود مسیر خود را مشخص کرده اند.
سیفی آزاد اظهار داشت: مسکنها این است که مثلا خانه تئاتر بستههای حمایتی جور میکند که دیگر زندگی یک هنرمند را پوشش نمیدهد البته ارزشش اصلا نادیده گرفته نمیشود اما مگر این چقدر میتواند تداوم داشته باشد و باید فکر ریشه دار تر داشت.
منبع:فارس
به گزارش میار، برنامه شب تئاتر سه شنبه، 30 مهر ماه با حضور ایوب آقاخانی، جواد مولانیا، مجریان برنامه و رحمان سیفی آزاد نویسنده و هنرمند تئاتر، سینما و تلویزیون برگزار شد.
رحمان سیفی آزاد در ابتدای صحبت خود گفت: کرونا به ما نشان داد که در ایران تئاتر شغل نیست، حقوقی هم ندارد. من معتقدم تئاتر ایران را با هیچ کجای جهان نمیتوان مقایسه کرد از مختصات یا حتی نوع مدیریت و مسائل دیگر حتی سینمای ایران هم همینطور است از موضع اقتصادی بخش اعظمی از تئاتر و سینمای وابسته به حمایت دولتی هستند که اگر این حمایت حذف شود چرخه اقتصادی معیوبی دارند که فاجعه به بار میآورد.
وی در ادامه افزود: تئاتر خصوصی هم که قبلا به غلط تعبیر میشد، در این دوران حذف شد، تصور ما از تئاتر خصوصی هم چنین چیزی که با آن مواجه بودیم اشتباه بود. اتفاق بد این است که در همان تئاتر خصوصی اهالی تئاتر نبودند که درآمدزایی میکردند یا سرمایه گذارانی بودند یا جوانانی که اندوخته ای جمع کردند و باز هم چرخه اقتصادی اش برای کسان دیگر به تعبیری دلالان بودند.
سیفی آزاد با اشاره به اینکه اهالی تئاتر چنین شرایطی را در این وضعیت کرونایی نداشتند که کاری بکنند یا نکنند درآمدشان را داشته باشند یا دورکاری و کارهای دیگر بکنند، گفت: الان واقعیتی مثل کرونا باعث تعطیلی سالنهای تئاتر شده است و همه این را میدانیم و این بحثها بارها بین اهالی مختلف شکل گرفته که تئاتر امکان ندارد بدون تماشاگر باشد اما این واقعیت است که سالنها باید تعطیل شود نه فقط سالنهای تئاتر بلکه همه فضاهایی که جمعیت زیاد دارند، تعطیل شده اند حال میبایست راه حل دیگری برای کار پیدا کرد و این راه حل فضای رسانه ای است که یکی از قالب هایش بحث تئاتر تلویزیونی بود.
وی در ادامه افزود: تئاتر تلویزیونی به تنهایی نمیتواند مشکل اقتصادی همه هنرمندان را برطرف کند و این دردآور است که اهالی فرهنگ و تئاتر همه غم نان داشته باشند چطور میشود که غم نان داشت و برای اندیشه جامعه هم دغدغه داشت.
سیفی آزاد درباره کمرنگ بودن نقش وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در رفع مشکلات هنرمندان تئاتر گفت: اقتصاد تئاتر وابسته به ارگانها و نهادها است و آن ارگانها و سازمانها هم به جای اینکه در جریان زنده تئاتر باشند دنبال اهداف خود هستند مثل شهرداری ها، حوزه هنری یا خیلی جاهای دیگر که همه بودجه دارند. اما باز هم کار اهالی تئاتر لنگ است چون آنها برای اهداف خود کار میکنند. بودجه ای که برای مرکز هنرهای نمایشی تعریف میشود، برای تئاتری است که اهداف دولتی دارد بنابراین جریان تئاتر باز اقتصاد ندارد و همه این بودجهها هم اگر بیاید مشکل حل نمیشود باید تئاتر تبدیل به شغل شود تا از ریشه همه چیز درست شود و این ریشه در قانونگذاری است که وزارت کار و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توامان باید برای تئاتر فکری کنند که آنها هم باید کنار هم قرار بگیرند که نمیگیرند.
وی اظهار داشت: ما از اول نمیخواهیم قانون بودجه را در تئاتر حل کنیم چرا این کار را نمیکنیم تا مشکلات رفع شود؟ حرف من این است بودجههای خیلی جاها در خود مسیر تئاتر و جریان زنده آن استفاده نمیشود. مثلا یکی از نمونههای موفق در ایران تئاتر آزاد است که همه چیزش در خودش تعریف شده یک گروههای مشخصی که کار میکنند و تماشاچیهای خود را هم دارند این یک اشل کوچک است و نمیخواهم ملاک قرار دهم اما آنها در قالب خود مسیر خود را مشخص کرده اند.
سیفی آزاد اظهار داشت: مسکنها این است که مثلا خانه تئاتر بستههای حمایتی جور میکند که دیگر زندگی یک هنرمند را پوشش نمیدهد البته ارزشش اصلا نادیده گرفته نمیشود اما مگر این چقدر میتواند تداوم داشته باشد و باید فکر ریشه دار تر داشت.
منبع:فارس
دسته بندی: فرهنگی / تلویزیون و تئاتر
آدرس کوتاه خبر: