سردار! نامت بلند و نگاهت مستدام
دکتر حسن کربلایی
شهدا، برگزیدگانی هستند که بهشت برین ماوای آن‌هاست. شهدا انسان‌هایی آسمانی هستند که بنا به تهذیب نفس و جهاد اکبر و سپس جهاد اصغر به مقام قرب الهی نایل آمدند و عطر بهشت رستگاری، شوق بال گشودن را به دل‌هایشان مزین کرد.
شهدا آیاتی و گواهانی از مهر و تحقق وعده‌های صادق الهی‌اند و به تعبیر علی زمانمان، «ستارگانی هستند که با آنان می‌توان راه را پیدا کرد»!
اما آیا تنها شهدا هستند که رخصت و مقام قرب الهی یافته‌اند؟ آیا تنها آن گروهی از انسان‌های راستین و مومن‌اند که با ریختن خونشان در راه نورانی خداوند، ارج و کسوت نامی شهادت می‌یابند؟ تو هم می‌دانی که نه، چنین نیست...! چه بسیار بوده‌اند و هستند انسان‌هایی ناب که در پی ایمان و اخلاص و پاکبازی خود، در کسوت شهید زنده نمایان شده و می‌شوند.
با شنیدن نام بزرگشان در عین گمنامی و با رویت روی مبارکشان در عین سادگی و نورِ نور، با کلام روشن‌شان در عین بی‌پیرایگی و صراحت ناب، آسمانی از عشق و معرفت و دریایی زلال از مهر و ارتفاع و پرندگی را تجربه می‌کنی و مستغرق وجود ناب غیرزمینی‌شان و مسحور چشمه خلوص و وسعت روح‌شان می‌شوی.
معجزه انقلاب اسلامی و سحر عصای موسایی امام آسمانی‌مان حضرت روح‌الله (ره) بود که شهدای زنده در عصر و امروز ما در قاب نگاه و احساس چون من و تو، آشکار شدند. اینان چه کسانی‌اند؟ از کدام اُفق زمان مجال عرض اندام یافتند؟
نیک که بنگری همگی انسان‌های ساده و بی‌تکلفی هستند که از شراب طهور ایمان و قله یقین برآمده‌اند. عاشقانی که حیات و مماتشان را در حدود مسلمانی‌شان معنا کرده‌اند. عمری برای خداوند نفس کشیده‌اند و به تماشا نشسته‌اند و گوش سپرده و زبان برآورده و زبان بر کشیده‌اند و قدم زده‌اند و قدم ساخته‌اند و به دوستی با دوستان خدا و به دشمنی با خصم خدا برخاسته‌اند. در محراب و سجاده، خوشبختی را جسته‌اند و سنگر و مسجد را به سمت‌ها و افتخارات دون دنیوی و بلای اشتهار و ثروت، ترجیح داده‌اند.
حاج علی فضلی سردار سرفراز سپاه اسلام از عداد چنین انسان‌هایی و چنین شهدای زنده است؛ یک بسیجی دلداده که راه و رسم عاشقی را از منبر امام خمینی (ره)، آن عارف نامی آموخت و به دل و جان مومنانه با خداوند به معامله آمد. هر جا باید حاضر می‌شد حاضر بود و هرگاه که باید کلامی گوید بی‌عافیت‌طلبی و به دور از مصلحت‌اندیشی‌های رایج و منفور، زبان از نیام برمی‌کشید. شجاعتش در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل مثال‌زدنی و خضوعش دوست‌داشتنی و صلابتش درخشان بود.
حاج علی مامور خدا بود و هست و تا هر لحظه که در این «دنیای بی‌بنیاد» نفس برمی‌آورد من و تو را به عاشقی و راستی و به خلوص و اوج و رستگاری فرامی‌خواند.
برادران ایمانی و خواهران دینی بیایید تا دست به دعا برداریم و از خدای مهربان بخواهیم تا به حق بیمار کربلا حضرت سیدالساجدین (ع) هر چه زودتر لباس عافیت بر تن این سردار بسیجی و عاشق آل‌الله (ع) بپوشاند.
آمین یا رب‌العالمین
شهدا، برگزیدگانی هستند که بهشت برین ماوای آن‌هاست. شهدا انسان‌هایی آسمانی هستند که بنا به تهذیب نفس و جهاد اکبر و سپس جهاد اصغر به مقام قرب الهی نایل آمدند و عطر بهشت رستگاری، شوق بال گشودن را به دل‌هایشان مزین کرد.
شهدا آیاتی و گواهانی از مهر و تحقق وعده‌های صادق الهی‌اند و به تعبیر علی زمانمان، «ستارگانی هستند که با آنان می‌توان راه را پیدا کرد»!
اما آیا تنها شهدا هستند که رخصت و مقام قرب الهی یافته‌اند؟ آیا تنها آن گروهی از انسان‌های راستین و مومن‌اند که با ریختن خونشان در راه نورانی خداوند، ارج و کسوت نامی شهادت می‌یابند؟ تو هم می‌دانی که نه، چنین نیست...! چه بسیار بوده‌اند و هستند انسان‌هایی ناب که در پی ایمان و اخلاص و پاکبازی خود، در کسوت شهید زنده نمایان شده و می‌شوند.
با شنیدن نام بزرگشان در عین گمنامی و با رویت روی مبارکشان در عین سادگی و نورِ نور، با کلام روشن‌شان در عین بی‌پیرایگی و صراحت ناب، آسمانی از عشق و معرفت و دریایی زلال از مهر و ارتفاع و پرندگی را تجربه می‌کنی و مستغرق وجود ناب غیرزمینی‌شان و مسحور چشمه خلوص و وسعت روح‌شان می‌شوی.
معجزه انقلاب اسلامی و سحر عصای موسایی امام آسمانی‌مان حضرت روح‌الله (ره) بود که شهدای زنده در عصر و امروز ما در قاب نگاه و احساس چون من و تو، آشکار شدند. اینان چه کسانی‌اند؟ از کدام اُفق زمان مجال عرض اندام یافتند؟
نیک که بنگری همگی انسان‌های ساده و بی‌تکلفی هستند که از شراب طهور ایمان و قله یقین برآمده‌اند. عاشقانی که حیات و مماتشان را در حدود مسلمانی‌شان معنا کرده‌اند. عمری برای خداوند نفس کشیده‌اند و به تماشا نشسته‌اند و گوش سپرده و زبان برآورده و زبان بر کشیده‌اند و قدم زده‌اند و قدم ساخته‌اند و به دوستی با دوستان خدا و به دشمنی با خصم خدا برخاسته‌اند. در محراب و سجاده، خوشبختی را جسته‌اند و سنگر و مسجد را به سمت‌ها و افتخارات دون دنیوی و بلای اشتهار و ثروت، ترجیح داده‌اند.
حاج علی فضلی سردار سرفراز سپاه اسلام از عداد چنین انسان‌هایی و چنین شهدای زنده است؛ یک بسیجی دلداده که راه و رسم عاشقی را از منبر امام خمینی (ره)، آن عارف نامی آموخت و به دل و جان مومنانه با خداوند به معامله آمد. هر جا باید حاضر می‌شد حاضر بود و هرگاه که باید کلامی گوید بی‌عافیت‌طلبی و به دور از مصلحت‌اندیشی‌های رایج و منفور، زبان از نیام برمی‌کشید. شجاعتش در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل مثال‌زدنی و خضوعش دوست‌داشتنی و صلابتش درخشان بود.
حاج علی مامور خدا بود و هست و تا هر لحظه که در این «دنیای بی‌بنیاد» نفس برمی‌آورد من و تو را به عاشقی و راستی و به خلوص و اوج و رستگاری فرامی‌خواند.
برادران ایمانی و خواهران دینی بیایید تا دست به دعا برداریم و از خدای مهربان بخواهیم تا به حق بیمار کربلا حضرت سیدالساجدین (ع) هر چه زودتر لباس عافیت بر تن این سردار بسیجی و عاشق آل‌الله (ع) بپوشاند.
آمین یا رب‌العالمین
آدرس کوتاه خبر:
