یادداشتی درباره واقعیت حجاب زنان و دختران در شهر تهران نگاشته شده است که از دیدگان شما مخاطبان عزیز و محترم می گذرد.
به گزارش میار، یادداشت زیر را به قلم سید خلیل موسوی نیا می خوانید:
حجاب به واسطه زنان بی حجاب ایرانی این روزها سر زبان همه مردم و حتی برخی رسانه های جهان است، در نگاهی که به رسانه های فارسی زبان خارجی می اندازم از برخورد خشونت آمیز علیه بی حجاب ها در ایران نوشته اند تا کوادکوپتر برای کنترل حجاب مراجعه کنندگان به نمایشگاه کتاب، در رسانه های ایرانی هم برخی دامن می زنند به همان موارد مطرح شده درباره خشونت علیه بی حجاب ها و برخی هم سخنان امامان جمعه را می آورند که حجاب را رعایت کنید و پس کو کار فرهنگی برای رعایت حجاب.
تصمیم گرفتم از خانه بیرون بروم تا وضعیت حجاب مردم را ببینم و بنویسم، چون اخیراً نیز از پلیس شنیده بودم بعد از اجرای طرح نور، رعایت حجاب در خیابان ها خیلی خوب شده است؛ من در منطقه پایین شهر زندگی می کنم، تهران شهرک ولیعصر هستم و گهگاهی که از خانه بیرون می زنم دختربچه های 15 الی 16 ساله توجهم را جلب می کنند که ناف شان را برای زیبایی بیرون گذاشته اند، البته این برای منطقه ما خیلی عجیب و کمیاب است و انصافاً کمتر بی حجابی در خیابان های شهرک ولیعصر دیده می شود، اگرچه نسبت به برخی مناطق تهران همین هم زیاد است.
کمی در تهران می گردم و به سراغ یک داروخانه در مسیر اتوبان سعیدی می روم تا سفارش همسر جان را که قرصی را خواسته بود اجابت کنم، بیشتر کارمندان زن داروخانه بی حجاب هستند، البته این حجاب منظورم همان موهای سرشان است که باید یک شال یا روسری روی سرشان بیندازند و به ناف و این موارد مربوط نیست.
دوباره سوار موتور می شوم تا به مناطق بالاتری سر بزنم، در مسیر خود یک دختر موتورسوار هم می بینم که با رعایت حجاب کامل در حال رانندگی است، این موارد گهگاهی است و زنان موتورسواری که می بینم در بیشتر موارد لباس های پسرانه می پوشند، به یک پمپ بنزین می روم تا باکم را پر کنم خدای نکرده در میانه راه بنزین کم نیاورم، دختری جلوتر از من در حال بنزین زدن است، از پوشش مردانه اش زیاد مشخص نیست زن است اما امان از لاک قرمز ناخن هایش.
احساس می کنم رسانه ها کمی از واقعیت دور شده اند و ایران را از دریچه دیگری می بینند، دوباره سوار موتور می شوم تا حرکت کنم، یک مجموعه تفریحی ورزشی معروف داریم که واقعاً نامش برازنده اش است، در خیابان سئول واقع است، اواخر که به آن سر زده بودم یک انقلاب فرهنگی عجیب را در آن دیده بودم، سری به آنجا می زنم، تغییری ایجاد نشده است، همچنان همان انقلاب در این مجموعه فرهنگی به چشم می آید و زنان بی حجاب آزادانه در حال ورزش هستند، اینجا هم منظورم از حجاب همان شال و روسری است.
یک مال بزرگی هم در غرب تهران داریم، گهگاهی به آنجا هم رفته ام و وضعیت حجاب مردم را در آنجا دیده ام، البته نسبت به مال های دیگر خیلی بهتر است اما خب باز هم حجاب مردم در آنجا آزاد است، هرکسی خواست روسری به سر دارد و هر کسی نخواست حجاب ندارد؛ به آن مال هم می روم، بله آنجا همچنان حجاب مردم آزاد است و دل به خواهی است، از همانجا به یک مال در شمال تهران می روم، آنجا هم وضع همان است، حتی در برخی موارد فروشندگان هم حجابی بر سر ندارند، البته به نظر می رسد یک لحظه شال از سرشان افتاده باشد.
تصمیم می گیرم به کوچه و خیابان های شهر هم بروم، این همه سفر در بزرگراه های تهران خسته کننده است، به مناطق بالا می روم، زنان بی شال و روسری زیاد هستند، برخی کلینیک های دندانپزشکی که اصلاً نیازی به داشتن حجاب ندارند، برخی دامپزشکی ها هم عموماً کارکنان شان بی حجاب هستند و در کمتر مواردی زنان با حجاب را در آنجا می بینید، امروز از سردار رادان خواندم که گفته بود مسئله بی حجابی به اقتصاد ربطی ندارد، اتفاقاً به سردار می گویم که دارد خیلی هم ربط دارد.
به نظر من، مناطق جنوب شهر تهران که عموماً با وضع اقتصادی ضعیف شناخته می شوند خیلی کمتر بی حجاب دارند و مناطق بالاشهر که وضع اقتصادی خیلی بهتری نسبت به جنوب شهری ها دارند، بی حجاب های بیشتری دارند، این را در بررسی امروز خودم دوباره متوجه شدم و حالا که طرح نور در سطح شهر اجرایی شده است به دست اندرکاران این طرح خداقوت می گویم چرا که خودشان هم می دانند باید کجا به دنبال بی حجاب ها باشند، شما نگاه کنید کدام طرح مقابله با بی حجابی در جنوب شهر دایر است، خیلی کم هستند.
حالا از جنوب تهران کم کم به سطح شمال تهران حرکت کنید، پلیس های بیشتری را می بینید که در حال تذکر به بی حجاب ها هستند به طوری که در محدوده خیابان آزادی و انقلاب و متروهایی که بالاتر از این خیابان واقع شده اند، دست اندرکاران طرح های مقابله با بی حجابی بیشتر هستند، در شمال شهر با حجاب زیاد داریم اما نسبت بی حجاب ها و بد حجاب های شمال شهر به جنوب شهر بیشتر است، کافیست به بلوار معروف سیمای ایران و محدوده شهرک غرب تشریف ببرید تا با واقعیت موجود در جامعه از نزدیک دیدار داشته باشید.
من رفتم و دیدم در پاساژهای شهرک غرب چه خبر است، برخی دختران نوجوان معمولاً علاقه زیادی به بیرون گذاشتن ناف خود دارند و برخی هم که اصلاً واژه ای به نام حجاب برایشان تعریف نشده است و با آن گنگ هستند، آخر کلام اینکه حجاب جامعه تهرانی که من در آن زندگی می کنم، آنی نیست که رسانه ها چه اینوری و چه آنوری از آن یاد می کنند، بیایید و یک بار هم شده واقعیت را از نزدیک ببینید.
دیگر هوا در حال تاریک شدن بود که تصمیم به بازگشت گرفتم، خانمی بی حجاب به سمت پلیس رفت و از آنها آدرس خواست، پلیس گفت حجابت را رعایت کن، خانم روسری را به سر گذاشت و بعد از آن پلیس راهنمایی اش کرد و خانم هم رفت پی مقصدش، صحنه جالبی برایم رقم خورده بود، به خانه بازگشتم و خانمم را دیدم که منتظرم بود تا او را به یکی از مال های معروف تهران در شمال غرب ببرم؛ با هم رفتیم و خانمم از دیدن آن همه زن بی حجاب در آن مجموعه، تعجب کرده بود و همانجا از من قول گرفت که هیچوقت به این خانم های بی شال و روسری نگاه نکنم و من هم چشم قاطعی گفتم.
من البته حواسم در آن موقع زیادی به آنها نبود و بیشتر محو کالاهای لوکسی شده بودم که در ویترین مغازه های آن مال شش طبقه با قیمت های گزاف شان خودنمایی می کردند و اگرچه تخفیف های 80 درصدی هم داشتند اما توان خرید همان تخفیف بالاها را هم نداشتم، در آخر هم بدون خرید تصمیم گرفتیم به خوردن یک آبمیوه از آبمیوه فروشی ننه آقا بسنده کنیم و در نهایت به خانه بازگردیم.
