پشت پرده خودکشی مترو سعدی؛ قوه قضائیه برای پرونده چه کرد؟ +فیلم

به گزارش میار، آن روزها همه چیز علیه یک مرد معتاد شد که می خواست در متروی سعدی تهران خودکشی کند اما با فداکاری یک جوان نجات پیدا کرد، حسین کلمات آن روزها برای پیدا کردن کار از سر بی پولی، دیار خود یعنی تربت حیدریه را رها کرد و به تهران آمد، نکته ماجرا اینکه او معتاد نبود و فقط می خواست کار پیدا کند اما خب با تهران هم آشنا نبود و آشنایی هم در تهران نداشت، چند روزی بود که تهران را گشته بود، می خواست برای زن و بچه اش نان ببرد اما خودش در تهران بی نان شده بود تا جایی که آن روز برای اینکه بتواند غذایی داشته باشد از سطل آشغال کنار خیابان، میوه های مانده ای را خارج کرده و خورده بود، او معتاد نبود اما شمایل ژولیده اش که بر اثر بی خانمانی در تهران به آن شکل در آمده بود باعث شده بود او را معتاد تلقی کنند اگرچه معتاد بودن نیز چیز شاخداری نیست که رسانه ها بخواهند با این همه آب و تاب به اعتیاد یک فرد بپردازند و از او یک غول بی شاخ و دم بسازند که جانش توسط یک جوان فداکار نجات داده شده است یعنی مهدی رسول زاده، البته توصیفی که رسانه ها از مهدی کرده بودند در حد هرکول بود، برای مثال یکی نوشته است مهدی داخل ریل پرید و حسین را به کنار سکو پرتاب کرد و بعد خودش با قطار تصادف کرد!

 حادثه چه بود

روز ششم بهمن 97 بود، خبر آمد دو مرد روی ریل متروی سعدی سقوط کرده اند، سردار دوستعلی جلیلیان، در آن روزها که هنوز به سیستان و بلوچستان نرفته و سرهنگ بود، به خبرگزاری ها گفته بود: مردی که بر اثر استعمال مواد مخدر دچار توهم بود در ایستگاه مترو سعدی خود را جلوی قطار می‌اندازد که یکی از شهروندان  بدون درنگ برای نجات او به داخل ریل می‌رود که ناگهان قطار با هر دو برخورد می‌کند.

خبر بالا را از باشگاه خبرنگاران جوان بیان کردیم، پیمان صابریان رئیس اورژانس تهران نیز در گفتگو با همین خبرگزاری، اوضاع را اینگونه تشریح کرده بود: این حادثه دو مصدوم داشته که حال یکی از مصدومان وخیم است و دست یکی دیگر قطع شده است.

فردای همان روز، هفتم بهمن همان سال، رسانه ها خبر دیگری مبنی بر مرگ مغزی یکی از مصدومان اعلام می کنند که مهدی رسولی نام داشت، حسین کلمات که دستش قطع شده، همان فردی بود که از او به عنوان یک معتاد متوهم یاد کرده بودند و فرد دوم مهدی رسولی بود که با اهدای عضو در رسانه های کشور هم خودش و هم خانواده اش به خوبی دیده شدند.

باورش غیر ممکن است اما کارشناس پلیس آگاهی نظر خود را اینگونه اعلام کرده بود آن هم دقیقاً دو روز بعد از حادثه مترو سعدی که همه رسانه ها از آن با عنوان خودکشی یاد می کردند:

روز ششم بهمن دو مسافر به حریم ریلی ایستگاه مترو سعدی سقوط کردند، پس از رویت فیلم های دوربین مداربسته می توان به نکات زیر اشاره کرد:

قبل از سقوط هر دو نفر پشت خط زرد بودند و به نظر نمی رسد هیچ گونه تصمیمی برای انداختن خود روی ریل داشته اند.

با توجه به شکل افتادن مشخص می شود هر دو نفر از بالاتنه وارد حریم ریلی می شوند در حالی که اگر کسی بخواهد با اراده جلوی قطار بپرد با پا اقدام به پرش می کند.

شکل پرش نفرات به صورتی است که به نظر می رسد آنها با فشار و انرژی بیش از حد که احتمالاً از بیرون به آنها وارد شده است به پهلو به سمت ریل پرتاب می شوند.

این نظریه پلیس آگاهی می تواند ماجرا را جنایی کند، این نظر پلیس به این شکل بیان شده است: مهدی رسول زاده کورابی به اتفاق دو نفر دیگر یک آقا و یک خانم (که به گفته خودشان نامزد هستند) در ایستگاه حاضر بوده اند و مهدی رسول زاده استاد نقاشی خانم بوده است و برای خرید لوازم کار به میدان بهارستان مراجعه کرده بودند و مدت حدوداً سه روز با هم آشنا شده بودند اما رفتار احمد مکرم بعد از وقوع حادثه کمی غیر طبیعی بود و انجام تحقیقات بیشتر از ایشان و نامزد او ضروری به نظر می رسد چرا که به نظر، نفرات سقوط کرده به داخل ریل توسط شخص یا اشخاصی هل داده می شوند، لذا جهت کشف حقیقت نیاز به بررسی تخصصی توسط کارشناسان است، مراتب جهت استحضار به عرض می رسد.

این نامه خطاب به فرماندهی یگان انتظامی مترو یعنی معاونت عملیات زده شده بود و کارشناسی که روی این پرونده این نظر را داده بود نیز همچنان در اداره آگاهی تهران بزرگ مشغول به کار است و از کارآگاهان زبده این اداره است.

تا آخر سال 1397 یعنی اواخر اسفند ماه رسانه های زیادی به این موضوع پرداختند، برای مثال در گزارشی که فرارو به نقل از شهروند اعلام کرده، آمده است: « مهدی با مرگ شجاعانه اش ناجی خیلی ها شد، از مرد معتادی که در ایستگاه متروی سعدی قصد خودکشی داشت تا جان انسان هایی که هر کدام در گوشه‌ای از این کشور چشم انتظار پیوند بودند. مهدی غروب شنبه در اقدامی شجاعانه جان یک ‏مرد را نجات داد اما این جوان فداکار خودش در این حادثه به شدت آسیب دید و مرگ مغزی شد.»

در ادامه این گزارش در جایی آمده است: «او در مقابل دیدگان بهت‌زده مسافران مترو با ‏همه توانش مرد معتاد را که فقط چند ثانیه با مرگ فاصله داشت از مسیر عبور قطار دور کرد و به لبه سکو ‏رساند اما دیگر فرصتی برای مهدی نبود تا بتواند خودش را نجات دهد. قطار با سرعت وارد ایستگاه شد و با ‏مهدی برخورد کرد. مهدی چند ساعت بعد روی تخت بیمارستان سینا مرگ مغزی شد. اما این پایان کار این ‏پسر فداکار نبود. درواقع پدر و مادر او نگذاشتند که کار پسرشان ناتمام بماند، آن‌ها همه اعضای بدن تنها ‏پسرشان را اهدا کردند تا با مرگ مهدی انسان‌های زیادی از مرگ نجات پیدا کنند‎.»

حسین کلمات توانایی صحبت با ما را نداشت، زنش طلاق گرفته است و دیگر در زندگی چیزی برای از دست دادن ندارد و افسردگی در حال نابود کردن او است، با از دست دادن دستش بیکار شده است، پدرش می گوید هر شب کناری می نشیند و گریه می کند و از خدا می خواهد هر چه سریعتر به عمر باطل او پایانی بدهد، حسین کلمات نه تنها نتوانست در این پرونده حق خود را بگیرد بلکه بعد از آن، دیه ای هم که قرار بود بیمه به آنها بدهد، لنگ در هوا ماند.

پرونده حسین کلمات به گفته پدرش همچنان در دادگاه در حال رفت و آمد است، پدرش می گوید نه کسی در پرونده مورد مواخذه قرار گرفت و نه دادگاه هنوز توانسته است لااقل دیه ای به او که یک دست خود را از دست داده است، بدهد و آبرویش نیز کاملاً رفته است که دلیل این موضوع نیز فقط یک چیز است، همه تصور می کنند او همان جوان معتادی است که می خواست در آن روز خودکشی کند!

پدر حسین کلمات در آخر از رسانه ها می خواهد به مسئولان صدایش را برسانند تا به این پرونده با عدالت ادعایی شان یعنی عدل علی علیه السلام رسیدگی کنند و اجازه ندهند حق آنها به این شکل پایمال شود.