اختصاصی میار؛ نقدی بر فیلم عروسی مردم

دختر و پسری به عروسی هایی می روند که اصلاً به آنها دعوت نشده اند.

به گزارش میار، مجید توکلی سابقاً «متولد 65» را ساخته بود و به قول خودش قرار است با ساختن فیلم دیگری، سه گانه اش را کامل کند، یعنی فیلم فعلی و فیلم سابقش با فیلم بعدی که به زودی آن را هم خواهد ساخت.

نکته جالب اینکه مجید توکلی در مصاحبه ای عنوان کرده بود دوست نداشته است خلاصه داستان فیلمش جایی عنوان شود و یک طوری آنجا حرف زده که انگار فیلمش همین یک خط خلاصه ای است که همه جا درباره فیلمش نوشته اند.  

مجید توکلی همچون فیلم قبلی اش در اینجا نیز همان چیزها را مطرح می کند و در واقع به همین دلیل است که می گوید سه گانه ای دارم که از هم اکنون خواهش می کنیم سومین قسمتش را بهتر از فیلم عروسی مردم در بیاورد چرا که فعلاً با این حساب فیلم اولش یعنی متولد 65 خیلی بهتر از «عروسی مردم» بود.

عروسی مردم قصد دارد با روایت خود از اختلافات طبقاتی بگوید که در جامعه ما نیز همچون جوامع دیگر وجود دارد و اگر بخواهیم به نقاطی اشاره کنیم که می‌توانست به لحاظ کیفی و آفرینش طنز قوام بیشتری داشته باشد، باید به بدیع نبودن دیالوگ های فیلم نامه مخصوصاً در شوخی ها و بده بستان های کلامی اشاره کنیم.

در برخی از صحنه ها ما اطلاعاتی تصویری شده می بینیم که بلافاصله یکی از شخصیت ها مجدداً همان تصاویر را در دیالوگ بازگو می کنند که چنین اضافه کاری هایی را باید روی ضعف فیلم نامه گذاشت و ای کاش در این کار جدید،کارگردان از فیلم نامه نویس فیلم سابقش بهره نمی برد چرا که قرار بود «عروسی مردم» جدید باشد و شاید به همین دلیل هم این فیلم نیز شباهت هایی به متولد 65 دارد که مخاطب را از فیلم جدید دلسرد می کند.

داستان فیلم عروسی مردم در مورد دختر و پسر جوانی با بازی نازنین بیاتی و شکیب شجره است که برای ازدواج خود مشکلاتی دارند و تصمیم می گیرند برای تفریح به عروسی های لاکچری بروند و خوش بگذرانند اما در یکی از مراسمات عروسی اتفاقی می افتد که برای آنها غیرقابل پیش بینی است.

باید گفت فیلم نامه عروسی مردم ظرفیت بروز توانایی های طنازانه فیلم‌ساز را ندارد، یک قصه بی رمق با اتفاق هایی که طی قصه، تکراری به نظر می رسند و موش و گربه بازی هایی که مجالی برای همراه شدن مخاطب با داستان فراهم نمی کند و شخصیت هایی که بی خود و بی جهت اطاله کلام می کنند.

این ماجرا گرچه می تواند ریشه در واقعیت داشته باشد و ورود به دنیایی ناشناخته از منظر طنز می تواند سبب وقوع اتفاق های بامزه ای شود اما در این فیلم، موقعیت‌ها و لحظات، جذابیتی در اجرا ندارند و تازه نبودن آن‌ها لبخندی را به بار نخواهد نشاند.

هر چقدر که فیلم ساز توانسته بود در فیلم قبلی اش اجرای قابل قبولی داشته باشد و به طور قطره چکانی درباره شخصیت هایش اطلاعات بدهد، اینجا ما هیچ چیزی از نوید و شیما نمی‌دانیم، «عروسی مردم» شروع جذابی داشت و به نظر می رسید یک فیلم قصه گو خواهیم داشت اما خب طی فیلم از این فکر خود نا امید شدیم و متوجه شدیم همچون دیگر فیلم های معمولی داستانی در کار نیست.