واکاوی ماجرای زد و خورد در ریمدان؛ مسئولیت امنیت بر عهده کیست!؟ + تصویر

یکی از منتقدان به نحوه خدمات دهی به زوار پاکستانی اربعین در مرز ریمدان، مدعی شده از سوی هشت یا ۹  نفر، که از دو تن از آنها نیز علنی نام برده، مورد ضرب و شتم شدیدی قرار گرفته است، او پیش تر در پیامی از عدم اطمینان به اهل سنت برای خدمات دهی به زوار اربعین نیز انتقاد کرده و با تیتر «چرا می‌گوییم فهم مردمی سازی وجود ندارد» مطلبی نگاشته بود.

به گزارش میار، منتقد به اوضاع خدمات دهی به زوار پاکستانی اربعین است، این روزها انتقادات زیادی به این موضوع دارد، البته در استان از بیخ محرومی که بیشتر مناطقش با تنش آبی روبرو هستند در حالی که ضروری ترین و نیاز اولیه تمدن بشری آب است، این موضوع که مرزهایش هم توانایی خدمات دهی درست و حسابی نداشته باشند، کاملاً امری بدیهی است اما خب انسان به امید زنده بوده و است.

از طرفی هم در رسانه ها بوق و کرنا می‌کنند که خیر اینطور نیست و همه چیز برای خدمات دهی به زوار روبراه است و شاید همین امر باعث شد دانیال اسداللهی شروع به انتقاد کند، بلکه کسی به فکر بیفتد، آن هم در استانی که برای مثال چابهارش یعنی استراتژیک ترین منطقه ایران، بیخ گوش ریمدان، آب جیره بندی است و بیشتر مردمانش مجبور هستند آب را با تعرفه آزاد و تانکری بخرند یا در شمال استان وضعیت آن چنان است که رسانه ها بارها هشدار داده اند که در آینده ای نزدیک مرز سیستان با افغانستان خالی از سکنه خواهد شد چرا؟! به خاطر آب.

شب گذشته دانیال اسداللهی این جوان فعال پستی در صفحه شخصی خودش گذاشته و نوشته بود: بعد از حمله ناجوانمردانه هشت دونه بزدل (خواستم بنویسم لات، دیدم توهین به مقام لات هاست، ۸به یک!!) ، برای اینکه خودم یک سمت ماجرا بودم و بغض شخصی دخیل در مسئله نشود، تصمیم به سکوت گرفتم و بارها به  طرف مقابل توصیه کردم که دست از بی اخلاقی و دروغگویی بردارید اما توجهی نشد و انواع روایت توسط شان نقل شد.

وی در ادامه نوشته بود: امشب در مسیر برگشت به چابهار بودم که فردی از زاهدان زنگ زد و طوری حق به جانب دروغ های آقایون رو میگفت و بنده را نهی از سیاه نمایی می کرد که کاسه صبرم از تناقضات رفتاری، لبریز شد و تصمیم گرفتم که بنویسم، شاهدیم هر ساله این نقدهای بعد از کارها، انجام شده و متاسفانه سال به سال اوضاع بدتر شده و در کنار  آن اثر نقدهای به هنگام را دیده ایم که چطور گره مشکلات را فشار افکار عمومی باز می کند و یا اقلا شاخک ها رو برای سالهای آینده تیز می کند.

اسداللهی در ادامه آورده بود: اما متاسفانه پس از انتقادات روزهای گذشته افرادی به لیدری اقای ف.ش و ح.ج، بی دلیل و با برنامه ی قبلی به بنده حمله کردند و رسم جوانمردی را به جا آوردند، زین پس بنده پیگیر این جریان و عملکرد این تیمی که مواجهه اش با مسائل بدین شکل گاز انبری است، هستم و همینجا اعلام می کنم، که این نوع اقدامات نه تنها مانع از ادامه این مسیر نمی شود بلکه شمشیرم بر جریانی که جواب نقد را با چماق می دهند از همیشه تیزتر خواهد بود و از انجا  که باخبر شدم این عمل شما مسبوق به سابقه بوده و بارها اینطور کار خود را پیش برده اید، یک خبر برای شما دارم، که این تو بمیری از اون تو بمیری ها نیست.

بنا بر این گزارش؛ دانیال اسداللهی از جوانان فعال در استان است که سعی می‌کند کمبودها و نقطه ضعف ها را به پایتخت نشینان انتقال دهد و گاهی نیز از عملکرد مسئولان درباره رویکرد آنها در استان انتقاد می‌کند.

برای مثال او در یکی از پست های اخیرش از عدم اطمینان به اهل سنت نوشته و توضیح داده بود، وقتی اهالی یک روستای مرزی اهل سنت نشین در محدوده ریمدان قصد داشتند خدمت به زوار را بر عهده بگیرند، با پاسخ سرد مسئولان روبرو می‌شوند، وی این مطلب رو با عنوان « چرا می‌گوییم فهم مردمی سازی وجود ندارد» نگاشته بود.

خواستیم ببینیم این ماجرا از کجا آب می‌خورد که متوجه شدیم علیرضا کمیلی یکی دیگر از جوانان دغدغه مند و فعال، جزئیات بیشتری از ماجرا را نقل کرده و گفته بود: لات های چماق به دست در غرفه بنیاد مستضعفان در ریمدان چه می‌کنند.

ماجرا جالب می‌شود، در واقع این اتفاق در یک موکب اربعینی رخ داده است، آیا افرادی که از نقدهای دانیال اسداللهی درباره نحوه خدمات دهی نا مطلوب به زوار پاکستانی اربعین به ستوه آمده بودند، اینگونه آدم اجیر می‌کنند و با بی تابی اینگونه جواب انتقاد را با قلچماقی می‌دهند؟!

بالاخره با پیگیری های رسانه ای به شماره ای دسترسی پیدا می‌کنیم که می‌تواند پاسخگوی ما باشد؛ رضا بختیاری مسئول موکب اربعین بنیاد مستضعفان مرز ریمدان، می‌گوید: ما امسال هم برای خودمان یک موکب راه اندازی کرده ایم و هم اینکه بنیاد مستضعفان برای دیگران هم زیرساخت فراهم کرده است تا حداقل ۱۳ موکب در مرز ریمدان راه اندازی شوند.

وی ادامه می‌دهد: من خودم بعد از این پست با آقای اسداللهی تماس گرفتم و به او توضیح دادم که کتک کاری توسط افراد بنیاد مستضعفان نبوده است و ایشان هم در گفته های خودش تایید کرده است که افرادی که کتکش زده اند سر و صورت خود را پوشانده بودند که این یعنی ایشان نیز خودش ماجرا را پذیرفته است که افرادی که کتکش زده اند ناشناس بوده اند.

وی ادامه می‌دهد: در واقع ایشان ابتدای امر با فرد دیگری که فقط یک نفر بود، حوالی موکب ما درگیر می‌شود و به همین دلیل آقای اسداللهی تصور می‌کند اتفاق توسط افراد ما رقم خورده است و من با آن فرد نیز صحبت کردم و تذکر دادم که دیگر چنین کاری نکند اگر چه همان فرد نیز از افراد بنیاد مستضعفان نیست. بختیاری توضیح می‌دهد: آقای اسداللهی از دغدغه مندان استان است و آن روز نیز دنبال دغدغه هایش بود، بعد از آن درگیری اولیه، ایشان به سمت دیگری می‌رود و به گفته خودش توسط افراد نامعلومی کتک می‌خورد که مطمئنا آن افراد به بنیاد مستضعفان هیچ ربطی ندارند.

حال پرسش این است که هشت یا ۹ نفر در محدوده مواکب اربعین بر سر یک نفر ریخته اند و کسی هم نیست ماجرا را گردن بگیرد، واقعاً جای سوال دارد مسئولانی که حتی در این اتفاق بزرگ که خودشان هم دائم حضور فعال در آن دارند، نمی‌توانند امنیت را آنطور که شایسته است برقرار کنند، چطور می‌خواهند استان سیستان و بلوچستان را که وسیع ترین استان ایران و دورترین استان نسبت به پایتخت است و مرزی وسیع با دو کشور پاکستان و افغانستان و مرز آبی با کشورهای دیگر دارد، برقرار کنند.