اين دو شيطان با صاحب شركت خلوت كردند و ...

رسيدگي به اين پرونده از 29 ارديبهشت ماه سال 90 و در جريان گزارش گمشدن مرد ثروتمندی به ماموران اداره يازدهم آگاهي تهران بزرگ آغاز شد. تحقيقات اوليه در رابطه با پرونده نشان مي داد كه فقداني به نام كريم با دو نفر در آن شب قرار كاري گذاشته بود و به همين دليل کارآگاهان در نخستین گام از رسیدگی به پرونده هر دو نفر را که برای آخرین بار با فرد گمشده قرار کاری داشتند را بازداشت و تحت بازجویی های فنی و پلیسی قرار دادند. اين دو مرد با نام هاي كامران و آرش ادعا می کردند خیلی وقت است که از كريم خبری ندارند.

10 ماه هر دو متهم بازداشت بودند و با اين وجود اعتراف نمي كردند تا اينكه بالاخره آرش لب به اعتراف گشود و واقعيت ماجرا را گفت. او مدعي بود شب واقعه را به خاطر آورده است و شب واقعه رفته بود تا به كامران كمك كند. كامران به او گفته بود بيا تا يك صندوق موز را داخل صندوق عقب بزاريم. آرش اينگونه ادامه مي دهد كه او صندوق موز را به كارخانه فقداني برده بود و بعد از آن از ماجرا خبر ندارد.

كامران كه ديگر چاره اي جز گفتن واقعيت نداشت گفت به كمك كامران مقتول را كشته و بعد از آن جسد او را داخل صندوق عقب گذاشته و به كارخانه گرمايشي و سرمايشي فقداني برده است تا بتواند در آنجا دفن كند. با اين اعترافات بود كه به زودي ماموران به محل دفن جسد اعزام شدند و با حفر زمين واقعيت مشخص شد. قاتل يا قاتلين كريم را كشته بودند و او را در زمين متروكي از كارخانه خودش دفن كرده بودند.

كامران و آرش در جريان تحقيقات قتل را گردن يكديگر مي انداختند تا اينكه بالاخره تحقيقات در زمينه موضوع مشخص كرد كامران قاتل بوده است و اين ماجرا تماما براساس اعترافات خود كامران بود و حتي كامران به بازسازي صحنه جنايت نيز پرداخت و با اين وجود باز هم در اعترافات خود مدعي بود آرش از ماجرا خبر داشته و قرار بوده است اموال ارزشمندي كه از شركت مرحوم دزديده بودند را بين همديگر تقسيم كنند اما آرش به هيچ عنوان هيچ اتهامي را نمي پذيرفت و مي گفت آن شب به دليل بي خانماني ام در پارك خواب بودم تا اينكه كامران تماس گرفت و گفت بيا كمك م كن از شركت كريم چيزي را پايين ببريم و به اين ترتيب بود كه بالاخره آرش از زندان آزاد شد اما همچنان متهم پرونده بود.

در جلسه پيشين دادگاه، پرونده در دادگاه مورد بررسي هاي دقيقي قرار گرفت و آرش كه ادعاي بيگناهي داشت در اين جلسه بازداشت شد.

در آن جلسه كامران در جايگاه قرار گرفت و همچنان كه حين بازپرسي اعتراف كرده بود گفت در شركت مقتول كار مي كردم تا اينكه بي پول شدم و چند نفر سرم را كلاه گذاشتند و به همين دليل تصميم گرفتم با آرش نقشه قتل كريم را بكشم و پولي كه در گاوصندوق هست را برداريم. آن شب آرش آمد و بعد از اينكه با همكاري هم مقتول را خفه كرديم جسدش را به كارخانه اش منتقل كرديم. يك پتو روي مقتول انداخته بوديم كه براي آرش است و خودش هم مي داند كه در اين ماجرا با من شريك بوده اما حالا زير همه چيز زده است.

به اين ترتيب آرش كه آزاد بود در جايگاه محاكمه چنين مي گويد: من هيچكدام از حرف هاي كامران را قبول ندارم. درست است كه هم من و هم او وضع مالي نامناسبي داشتيم در حدي كه من در پارك مي خوابيدم و از خانه قهر كرده بودم و حتي براي خريدن يك پتوي اضافه هم پولي نداشتم اما من از ماجراي قتل خبر نداشتم و اگر آنتن ها نيز نشان مي دهد من آن شب آنجا بودم به دليل اين بود كه قرار شد به كامران كمك كنم تا يك صندوق موز را پايين بياورد و پشت صندوق عقب بگذارد. من نه قاتل هستم و نه قتلي انجام داده ام. از شما نيز تقاضاي رسيدگي شايسته را دارم. من پنج سال در زندان بودم و تمام هستي ام را از دست داده ام.

در ادامه قضات وارد شور شدند و با توجه به اينكه رسيدگي به پرونده طولاني شده بود قرار شد تا جلسه ديگري براي رسيدگي به موضوع برگزار شود و در ادامه آرش به همراه كامران، هر دو نفر به زندان فرستاده شدند.

ديروز صبح متهمين از زندان به دادگاه منتقل شدند و وقتي در جايگاه قرار گرفتند در دفاع از عملكرد خود هركدام گناه را گردن ديگري انداختند. آرش مدعي بود اس.ام.اس ها يي كه بين او و آرش رد و بدل شده است ماجرا دارد و هر بار با بهانه اي اتهام انتسابي را منكر بود و با چرب زباني هاي خاص خود سعي مي كرد نشان دهد در ماجراي قتل هيچ شركتي نداشته است. وقتي كامران در جايگاه ايستاد گفت متهم ديگر قتل را انجام داده است و حتي جعبه موز گالوانيزه را نيز خودش از سيداسمال خريده بود تا بتواند با آن جسد را به كارخانه منتقل و در آنجا خاك كند اما آرش مدعي شد حتي نمي داند مقتول چگونه كشته شده است. كامران نيز مدعي بود از ماجراي قتل و انتقال اسناد و كلاهي كه قرار بود سر مرحوم بگذارند خبر داشته است اما قتل را مرتكب نشده و آرش به تنهايي مرحوم را كشته است.

در انتهاي اين جلسه قضات وارد شور شدند تا براي تعيين سرنوشت متهمين با توجه به مدارك موجود در پرونده تصميم گيري كنند.