نظر امام خمینی درباره کاندیداتوری اصلاح‌طلبان در انتخابات ریاست جمهوری
انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری نزدیک است و شخصیت‌ها و جناح‌های سیاسی در تکاپو برای دستیابی به صندلی پاستور هستند و در این میان دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا و یا انقلابی بیش‌تر پا به عرصه میدان گذاشته اند و مشغول صف‌آرایی هستند.
پایگاه خبری تحلیلی «میار»، انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری نزدیک است و شخصیت‌ها و جناح‌های سیاسی در تکاپو برای دستیابی به صندلی پاستور هستند و در این میان دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا و یا انقلابی بیش‌تر پا به عرصه میدان گذاشته اند و مشغول صف‌آرایی هستند.
در این یادداشت می‌خواهم اشاره‌ای صریح و بدون تعارف به صلاحیتِ ورود جناح اصلاح‌طلب به ریاست جمهوری و معرفی کاندیدا داشته باشم.
سؤال اصلی این است که آیا اصلاح‌طلبان از نظر قانونی حق دارند در جایگاه رئیس جمهور نظام جمهوری اسلامی قرار بگیرند؟
شرایط کسانی که می‌خواهند در جایگاه رئیس جمهوری قرار بگیرند در قانون آمده است. از این شرایط یکی اینکه فرد داوطلب مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و دیگر اینکه دارای حسن سابقه باشد.
اخیرا جبهه اصلاحات ایران که نماینده اصلی همین جریان است چندین نفر را به عنوان نامزد اولیه معرفی کرده‌اند. یکی از این افراد مصطفی تاجزاده است. قرار دادن نام تاجزاده در لیست و گرفتن برنامه از او دلیلی واضح و روشن است که اصلاح‌طلبان نه اعتقادی به جمهوری اسلامی دارند و نه صلاحیت پذیرش مسئولیت سنگینی به نام ریاست جمهوری. این ادعا دقيقا بر مبنای دیدگاه امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه بیان می‌شود.
در سال ۱۳۵۸ زمان ثبت‌نام برای اولین دوره‌ی ریاست جمهوری، سرکرده سازمان منافقین از سوی این سازمان به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری معرفی شد. در آستانه ثبت نام، تبلیغات وسیعی را به راه انداخت. یکی از انتقادات جدی نسبت به ثبت‌نام رجوی در انتخابات ریاست جمهوری، عدم شرکت او در رفراندوم قانون اساسی و تحریم آن بود. از امام خمینی پرسیده شد که آیا کسی که به قانون اساسی رأی نداده است می‌تواند رئیس جمهور ایران شود؟ امام در پاسخ فرمودند کسی که به قانون اساسی رأی نداده است نمی‌تواند رئیس جمهور کشور ایران شود. پاسخ هم منطقی بود. رئیس جمهور باید مجری قانون اساسی باشد و وقتی قانونی را قبول ندارد چگونه می‌تواند مجری آن باشد؟!
ویژگی دیگر کسانی که می‌خواهند کاندیدای ریاست جمهوری شوند، داشتن حسن سابقه است.
مصطفی تاجزاده از یک سو محکوم امنیتی است و به خاطر نقش‌آفرینی اش در فتنه ۸۸ و جرائم مرتکب شده از جمله براندازی نظام به مدت هفت سال در زندان سپری کرد. همچنین در فیلمی که از مصاحبه او پخش شده به صراحت گفته که من جمهوری اسلامی ولایت فقیه را قبول ندارم. سوال این است آیا فردی که جمهوری اسلامی و مبانی آن را قبول ندارد و محکوم امنیتی نیز می‌باشد، یعنی حسن سابقه ندارد می‌تواند رئیس جمهور آن نظام شود؟
حال چنین فردی در فهرست عالی‌ترین شورای مشورتی کاندیداهای جبهه اصلاحات ایران قرار گرفته است. بدون تردید چنین فردی از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت خواهد شد و خود آن‌ها نیز می‌دانند.
اینکه چرا آن‌ها و خود تاجزاده با علم به رد صلاحیتش ثبت نام کرده مقوله دیگری است ولی حداقل می‌توان گفت که اصلاح طلبان به بهانه رد صلاحیت این دست از کاندیداهایشان می‌توانند هم به تخریب شورای نگهبان بپردازند و علیه نظام سمپاشی کنند و پس از پیروزی شخصی که مورد نظر آن‌ها نباشد، فتنه‌ای دیگر به پا کنند.
حق این بود که اصلاح طلبان که همواره داعیه حضور در نظام جمهوری اسلامی را دارند، وقتی تاجزاده این مواضع ساختارشکن را می‌گرفت آن‌ها نه تنها او را محکوم می کردند بلکه صف خود را از او نیز جدا می‌کردند. جالب این است که تاجزاده موضع خود را به بقیه اصلاح‌طلبان نیز تعمیم می‌دهد.
قرار گرفتن تاجزاده در لیست اصلاح‌طلبان به معنای پذیرش همان مواضع ساختارشکنانه و ضدانقلابی او علیه جمهوری اسلامی است. از عجایب روزگار این است که کسانی که پایه و اساس یک نظام را قبول ندارند انتظار دارند که در سازوکاری قانونی، صلاحیتشان مورد تایید عوامل آن نظام قرار بگیرد تا بتوانند آخرین خنجرهای خود را در ادامه خنجرهای روحانی و خاتمی به پیکر انقلاب اسلامی وارد کنند.
پایگاه خبری تحلیلی «میار»، انتخابات سیزدهمین دوره ریاست جمهوری نزدیک است و شخصیت‌ها و جناح‌های سیاسی در تکاپو برای دستیابی به صندلی پاستور هستند و در این میان دو جناح اصلاح‌طلب و اصولگرا و یا انقلابی بیش‌تر پا به عرصه میدان گذاشته اند و مشغول صف‌آرایی هستند.
در این یادداشت می‌خواهم اشاره‌ای صریح و بدون تعارف به صلاحیتِ ورود جناح اصلاح‌طلب به ریاست جمهوری و معرفی کاندیدا داشته باشم.
سؤال اصلی این است که آیا اصلاح‌طلبان از نظر قانونی حق دارند در جایگاه رئیس جمهور نظام جمهوری اسلامی قرار بگیرند؟
شرایط کسانی که می‌خواهند در جایگاه رئیس جمهوری قرار بگیرند در قانون آمده است. از این شرایط یکی اینکه فرد داوطلب مؤمن و معتقد به مبانی جمهوری اسلامی ایران و دیگر اینکه دارای حسن سابقه باشد.
اخیرا جبهه اصلاحات ایران که نماینده اصلی همین جریان است چندین نفر را به عنوان نامزد اولیه معرفی کرده‌اند. یکی از این افراد مصطفی تاجزاده است. قرار دادن نام تاجزاده در لیست و گرفتن برنامه از او دلیلی واضح و روشن است که اصلاح‌طلبان نه اعتقادی به جمهوری اسلامی دارند و نه صلاحیت پذیرش مسئولیت سنگینی به نام ریاست جمهوری. این ادعا دقيقا بر مبنای دیدگاه امام خمینی رضوان‌الله تعالی علیه بیان می‌شود.
در سال ۱۳۵۸ زمان ثبت‌نام برای اولین دوره‌ی ریاست جمهوری، سرکرده سازمان منافقین از سوی این سازمان به عنوان کاندیدای ریاست جمهوری معرفی شد. در آستانه ثبت نام، تبلیغات وسیعی را به راه انداخت. یکی از انتقادات جدی نسبت به ثبت‌نام رجوی در انتخابات ریاست جمهوری، عدم شرکت او در رفراندوم قانون اساسی و تحریم آن بود. از امام خمینی پرسیده شد که آیا کسی که به قانون اساسی رأی نداده است می‌تواند رئیس جمهور ایران شود؟ امام در پاسخ فرمودند کسی که به قانون اساسی رأی نداده است نمی‌تواند رئیس جمهور کشور ایران شود. پاسخ هم منطقی بود. رئیس جمهور باید مجری قانون اساسی باشد و وقتی قانونی را قبول ندارد چگونه می‌تواند مجری آن باشد؟!
ویژگی دیگر کسانی که می‌خواهند کاندیدای ریاست جمهوری شوند، داشتن حسن سابقه است.
مصطفی تاجزاده از یک سو محکوم امنیتی است و به خاطر نقش‌آفرینی اش در فتنه ۸۸ و جرائم مرتکب شده از جمله براندازی نظام به مدت هفت سال در زندان سپری کرد. همچنین در فیلمی که از مصاحبه او پخش شده به صراحت گفته که من جمهوری اسلامی ولایت فقیه را قبول ندارم. سوال این است آیا فردی که جمهوری اسلامی و مبانی آن را قبول ندارد و محکوم امنیتی نیز می‌باشد، یعنی حسن سابقه ندارد می‌تواند رئیس جمهور آن نظام شود؟
حال چنین فردی در فهرست عالی‌ترین شورای مشورتی کاندیداهای جبهه اصلاحات ایران قرار گرفته است. بدون تردید چنین فردی از سوی شورای نگهبان رد صلاحیت خواهد شد و خود آن‌ها نیز می‌دانند.
اینکه چرا آن‌ها و خود تاجزاده با علم به رد صلاحیتش ثبت نام کرده مقوله دیگری است ولی حداقل می‌توان گفت که اصلاح طلبان به بهانه رد صلاحیت این دست از کاندیداهایشان می‌توانند هم به تخریب شورای نگهبان بپردازند و علیه نظام سمپاشی کنند و پس از پیروزی شخصی که مورد نظر آن‌ها نباشد، فتنه‌ای دیگر به پا کنند.
حق این بود که اصلاح طلبان که همواره داعیه حضور در نظام جمهوری اسلامی را دارند، وقتی تاجزاده این مواضع ساختارشکن را می‌گرفت آن‌ها نه تنها او را محکوم می کردند بلکه صف خود را از او نیز جدا می‌کردند. جالب این است که تاجزاده موضع خود را به بقیه اصلاح‌طلبان نیز تعمیم می‌دهد.
قرار گرفتن تاجزاده در لیست اصلاح‌طلبان به معنای پذیرش همان مواضع ساختارشکنانه و ضدانقلابی او علیه جمهوری اسلامی است. از عجایب روزگار این است که کسانی که پایه و اساس یک نظام را قبول ندارند انتظار دارند که در سازوکاری قانونی، صلاحیتشان مورد تایید عوامل آن نظام قرار بگیرد تا بتوانند آخرین خنجرهای خود را در ادامه خنجرهای روحانی و خاتمی به پیکر انقلاب اسلامی وارد کنند.
نصرالله شفیعی
آدرس کوتاه خبر:
