اشتراک خبر در:

فسیل فیلمی است که خلاف نامش، نه ماندگار خواهد شد و نه قابل پسند است اما در این حال و روز سینمای ایران، مخاطب ایرانی فیلم دیگری نمی یابد که بخواهد ببیند و مجبور است که لااقل یک کمدی اینچنینی را با همان شوخی های قدیمی و بامزه که از دگرگونی دوران انقلاب بعد از سقوط رژیم شاه دارد، بپسندد و تنها نکته های قابل پسند فیلم نیز، همین شوخی هایش است.

به گزارش میار، اینکه دو فیلم کمدی پر فروش روی پرده، فیلم های کریم امینی باشند نشاندهنده کارگردانی خوب او نیست اما نشاندهنده این نکته است که کریم امینی به خوبی مخاطب شناس است و گیشه را خیلی خوب می شناسد.

اینکه فسیل در حال رکوردزنی از بابت فروش است، نشاندهنده فیلم خوب بودن آن نیست بلکه نشاندهنده نبود فیلم خوب در ایران است که باعث شده مخاطب به همینی که هست رضایت بدهد و بس!

می پرسید چطور؟ خب بیایید به فسیل نگاهی بیندازیم، روایت در دهه 50 می گذرد، بعد از اینکه اسی با بازی بهرام افشاری از کما بیرون می آید، فیلم در دهه 60 می گذرد، مخاطب ایرانی به شدت علاقه مند به این دو دوران است چرا که نوستالژی ترین دوران برای ما ایرانی ها همین دو دهه است.

نگاه کنید به فیلم های پرفروش کمدی اخیر مثل نهنگ عنبر و کلاً فیلم هایی که روایت شان مربوط به اواخر دهه 50 و دهه شصت است، مخاطب ایرانی به این نوع فیلم ها علاقه دارد و به همین دلیل نیز فسیل را تا این حد تحویل گرفت اما برویم سراغ نقد داستان.

اگر از کسی شنیدید فسیل سناریو نداشت، مسلم بدانید که غیب نگفته، بلکه واقعیتی را گفته است که عین روز روشن است، این فیلم نه تنها داستان ندارد بلکه به واسطه روایت اش، طوری وانمود می کند که انگار فیلم اپیزودیک برای مخاطب ساخته اند.

شما یک خط داستانی کاملاً مشخص در داستان پیدا کنید که از ابتدای فیلم شروع شده باشد و به انتهای آن ختم شده باشد، در واقع این فیلم چند سکانس خنده دار است که بدون هیچ ربطی کنار هم گذاشته شده اند، در اپیزودی اسی دنبال راه اندازی دوباره باندش است، در اپیزود دیگری اسی دنبال معروف ترین خواننده قبل از انقلاب شدن است، در اپیزود آخر اسی به دنبال ازدواج با دختر مورد علاقه اش است.

خلاصه اینکه فیلم فسیل با دیدگاه هایی که تا به الان در رسانه ها مطرح شده است تنها به یک دلیل توانسته فیلم پر فروشی باشد و آن هم رکود چند ماهه سینماها در بحبوحه حوادث سال گذشته و اکران یکباره فیلم فسیل با مضمون طنز و در آخر بازیگری بهرام افشاری که در نقشش همچون دیگر نقش های کمدی اش خوب درخشیده است.

راستی یادم رفت خلاصه داستان را هم بگویم، سه جوان دنبال شهرت هستند و می خواهند باندشان پر و بال بگیرد اما قبل از انقلاب با معضلاتی روبرو می شوند و در ادامه با کما رفتن اسی، ما او را می بینیم که در دهه 60 بیدار شده است و در بحبوحه جنگ دنبال راه اندازی دوباره باندش است اگرچه این خط داستانی آنچنان جدی نیست و خط داستانی اصلی که دنبال می شود ازدواج اسی و دختر مورد علاقه اش با بازی الناز حبیبی است که این خط داستانی هم درست و حسابی پرداخته نمی شود.

فسیل فیلمی است که خلاف نامش، نه ماندگار خواهد شد و نه قابل پسند است اما خب همانطور که بالاتر نیز ذکر شد، مخاطب ایرانی فیلم دیگری نمی یابد که بخواهد ببیند و مجبور است که لااقل یک کمدی اینچنینی را با همان شوخی های قدیمی و بامزه که از دگرگونی دوران انقلاب بعد از سقوط رژیم شاه دارد.