اشتراک خبر در:

چابهار را باید کشور دانست، می پرسید چطور؟ خب این را باید از شوراهایش بپرسید که عین رقابت های ریاست جمهوری برای رای آوردن در آن می جنگند، مخصوصاً از حاجی که شورایی حق مسلمش است.

البته تقصیر هم ندارد وقتی که هر دوره رفقایش می گویند، حاجی بیا که شورا حق مسلم توست! اصلاً مال بابای توست! یعنی ارثش برده ای، چرا باید بیخیالش شوی، خنده دار تر از همه اینکه هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات شوراها ردش کرده بود اما به زور رفقای دولتی شب نشینش، رفته بود داخل لیست و رای هم آورده بود، آن هم چه رایی، رای میلیاردی.

نه، منظورم تعداد آرا که نیست، منظورم ارزش آراست، بالاخره چابهار است، باید خرج کنی وگرنه رای با چه چیز جمع می شود آن هم وقتی که بیش از سه دوره در شورا بودی یک دوره اش را خودت رئیس شورا بودی و با این حال چابهار شهر خرابه ها و معتادان و آشغال ها مانده است، یعنی واقعاً مردم به چنین عملکرد قوی به حاجی رای داده اند؟

بنده خدا شهداد، اگر من جای او بودم و خبر داشتم حاجی دوان دوان به دنبال بازگشت پیروزمندانه به صندلی شوراست، بیخیال علی البدلی می شدم اما خب شهداد ساده بود و گفت مگر شهر هرت است، کسی را رد کنند و دوباره طرف برود دوندگی کند و آن هم بعد از دو سال مخالفت، یکدفعه همه چیز عوض شود اما بنده خدا نمی دانست شهر هرت همین جاست، آن هم وقتی که نباید اسمت داخل لیست نامزدها می بود اما زورکی رفته بود.

حالا حاجی، این تشنه خدمت، این مرد بزرگ، این لابی من، این یکه تاز عرصه شورای چابهار، این پلنگ بلوچستان با قدرت تمام بازگشته است تا دوباره قدرت را به دست بگیرد، البته که قرار است چابهار را بسازد، مگر نمی بینید در چندین دوره شورایی از چابهار چه گلستانی ساخته بود حالا هم آمده تا گلستان اش را تکمیل کند، تا می تواند نظارت کند و به همه تذکر بدهد که یک موقع کارش را...، ببخشید منظورم این بود که کار مردم را روی زمین نگذارند.

بالاخره چه کسی است که یک کوچه در چابهار دربست تمام مغازه هایش برای او باشند، چه کسی است که سینما ساحل برای اوست و به جای استفاده فرهنگی اکنون آن را به عنوان انبار اجاره داده است، کیست که مغازه های تازه ساخت روبروی مسجد تمام و کمال متعلق به اوست، چه کسی در چابهار داریم که سر چندین زمین و ملک در چابهار در دادگاه دعوا داشته باشد و خیلی ها را نیز تا به الان برده باشد، البته که همه اینها ملک پدری اش هستند اما سوال من از حاجی این است، حاجی آمدی شورا تا زمین ها و ملک هایت را توسعه بدهی یا آمدی چابهار را بسازی.

اگر قرار بود چابهار را بسازی چهار دوره شورایی کافی ات نبود اگر قرار بود چابهار را بسازی یک دوره ریاست شورا کافی ات نبود، آیا نباید تو و امثال تو نظارت می کردید که اکنون چابهار اینگونه ویرانه ای نشود که با ده سال کار از همین امروز به بعد هم درست نخواهد شد، از مردم بپرس ببین آیا واقعاً چابهار شهر زندگی است، خودت که دو سال است تهران نشین شده ای و لابد یادت رفته چابهار چه ویرانه ای شده است، لااقل از پسر کوچکترت بپرس، او که می داند چابهار چطور جایی است و چرا مردم از شوراها اینقدر دل گیر و ناامید هستند، ای شوراها که باید ناظر می بودید واقعاً چرا با وجود این همه نظارت شما، چابهار این چنین ویرانه شده است، آن همه بودجه ای که به چابهار آمده، به کجا رفته؟

آن همه زمین چابهار را چه کسانی بردند و خوردند، چطور شما ندیدید و آیا دیدید و چشم بستید، حاجی! حاجی جان! شمایی که این همه حرص و جوش خوردی تا دوباره صندلی شورا را به دست بیاوری واقعاً بگو آن صندلی چقدر می ارزد که ارزش این همه دوندگی را دارد، فقط همین را بگو بلکه خیال ما راحت شود که شورایی ارزشش را دارد و این همه ناراحت نشویم از بابت حرص خوردن هایت برای خدمت جانانه به مردم.